Spike in Transylvania

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spike in Transylvania
Producent

Genesis Software[1]

Wydawca

Codemasters[1]

Artysta

Jonathan Smyth[2]

Główny programista

Dave Clarke[2]

Kompozytor

Ashley Hogg[2]

Data wydania

1991

Gatunek

gra przygodowa[3]

Tryby gry

gra jednoosobowa

Język

angielski

Wymagania sprzętowe
Platforma

Amiga, Amstrad CPC, Atari ST, Commodore 64, ZX Spectrum

Nośniki

dyskietka 5¼ cala, kaseta, dyskietka 3½ cala

Kontrolery

dżojstik, klawiatura

Spike in Transylvania[4][3][5][6], Spike in Transilvania[7][8] lub Spikey in Transylvania[1] – komputerowa gra przygodowa z elementami zręcznościowymi[1] wyprodukowana przez Genesis Software a wydana przez Codemasters w 1991[2] na platformy Amiga, Amstrad CPC[9], Atari ST, Commodore 64 i ZX Spectrum.

Zawartość[edytuj | edytuj kod]

Spike in Transylvania łączy w sobie mechanikę zaczerpniętą z gier komputerowych z serii Dizzy, również wydawanych przez Codemasters, z grafiką pseudo-trójwymiarową. Głównym bohaterem gry, którym steruje gracz, jest wiking o imieniu Spike[1]. Jego wygląd jest wzorowany na głównym bohaterze komiksów pt. „Hägar the Horrible”. Zadaniem gracza jest uratowanie pojmanych i uwięzionych w lochach zamku członków załogi statku, który rozbił się u wybrzeży Transylvanii. W tym celu należy rozwiązać całą serię łamigłówek, które doprowadzą do zdobycia ośmiu kluczy do cel[5]. Odbywa się to poprzez znajdowanie przedmiotów (można ich nosić maksymalnie 6 naraz[4]), ich używanie, interakcję z napotykanymi postaciami, a także manipulację dźwigniami. Element zręcznościowy gry to unikanie różnych przeciwników, jak np. szczury, duchy, nietoperze czy psy, oraz elementów otoczenia, jak lawa czy krople, w kontakcie z którymi gracz traci energię[1]. Spike nie może skakać, gracz musi manipulować postacią w środowisku trójwymiarowym[8].

Gra charakteryzuje się poczuciem humoru; np. jeden ze strażników może być przekupiony przy pomocy przenośnego magnetofonu z kasetą z nagraniami grupy Pink Floyd[1]. Wersja na Commodore 64 składa się z 60 ekranów[1].

Odbiór gry[edytuj | edytuj kod]

 Odbiór gry
Recenzje
Publikacja Ocena
Amiga Action (Amiga) 68%[3]
Commodore Format (C64) 81%[5]
Crash (ZXS) 82%[6]
Sinclair User (ZXS) 74%[4]
ST Format (Atari ST) 49%[7]
The One Amiga (Amiga) 79%[8]
Zzap!64 (C64) 91%[1]
Nagrody
Organizacja Nagroda
Zzap!64 Silver Medal Award[1]

Gra uzyskała w większości przychylne opinie recenzentów zajmujących się tematyką gier komputerowych. Miesięcznik „Zzap!64” przyznał grze w wersji na Commodore 64 ocenę w wysokości 91%, a także wyróżnienie Silver Medal Award. Redaktorzy pisma stwierdzili, iż pomysły w grze są ożywczo oryginalne, jednak w porównaniu z serią Dizzy łamigłówki są bardzo proste. Dodatkowo stwierdzono, iż odgłos dzwonu występujący w grze pokazuje pełnię możliwości dźwiękowych układu SID zaimplementowanego w Commodore 64[1]. Recenzent „Commodore Format”, Roger Frames uznał, że gra ma bardzo dobrą grafikę, zbalansowany poziom trudności i że jest warta swojej ceny[5]. Miesięcznik „Crash” przyznał Spike in Transylvania w wersji na ZX Spectrum ocenę 79%. W uzasadnieniu stwierdzono, iż gra jest idealna dla graczy, którzy do tej pory nie grali w gry przygodowe, ma uroczą grafikę i wesołą ścieżkę dźwiękową[6]. Redaktor magazynu „The One Amiga” stwierdził, iż pomimo tego że gra jest przewidywalna i niezbyt skomplikowana, to jednak zapewnia odpowiedni poziom zabawy (ocena: 79%)[8]. Alan Dykes z „Sinclair User” odnosząc się do portu na ZX Spectrum napisał, że gra ma cechy gry RPG w klimacie horroru i stanowi wyzwanie, fabuła nie ma jednak zbyt wiele głębi[4].

Pojawiały się też głosy krytyczne. Miesięcznik „ST Format” w swojej rubryce poświęconej budżetowym grom komputerowym stwierdził, iż gra w wersji na komputery Atari ST ma straszną grafikę, głupie zagadki, sposób poruszania się postaci jest trudny, a muzyka mogłaby służyć do straszenia kotów[8]. Z kolei Peter Lee z „Amiga Action” poświęconemu komputerom Amiga przyznał ocenę 68% i stwierdził, iż gra jest zdecydowanie zbyt łatwa i wygląda jak na komputery 8-bitowe[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k Spikey in Transylvania. „Zzap!64”. 74, s. 55, czerwiec 1991. Europress Impact. ISSN 0954-867X. OCLC 470391346. [dostęp 2016-11-01]. (ang.). 
  2. ↑ a b c d Spikey in Transylvania. gamebase64.com. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).
  3. ↑ a b c d Peter Lee. Spike in Transylvania. „Amiga Action”. 36, s. 68, wrzesień 1992. Europress Interactive. ISSN 0957-4050. OCLC 499972962. [dostęp 2016-11-01]. (ang.). 
  4. ↑ a b c d Alan Dykes. Spike in Transylvania. „Sinclair User”. 118, s. 47, grudzień 1991. EMAP. ISSN 0262-5458. OCLC 225914690. [dostęp 2016-11-01]. (ang.). 
  5. ↑ a b c d Roger Frames. Spike in Transilvania. „Commodore Format”. 12, s. 37–38, wrzesień 1991. Future Publishing. ISSN 0960-5169. OCLC 225907309. [dostęp 2016-11-01]. (ang.). 
  6. ↑ a b c Spike in Transylvania. „Crash”. 91, s. 58, sierpień 1991. Europress Impact. ISSN 0954-8661. OCLC 769195289. [dostęp 2016-11-01]. (ang.). 
  7. ↑ a b Spike in Transilvania. „ST Format”. 38, s. 95, wrzesień 1992. Future Publishing. ISSN 0957-4859. OCLC 226119975. [dostęp 2016-11-01]. (ang.). 
  8. ↑ a b c d e Spike in Transilvania. „The One Amiga”. 47, s. 88, sierpień 1992. EMAP. ISSN 0955-4084. OCLC 500102497. [dostęp 2016-11-01]. (ang.). 
  9. ↑ Spike in Transylvania - World of Spectrum. World of Spectrum. [dostęp 2016-11-01]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Spike_in_Transylvania&oldid=71414516”