Stanisław Śliwieński
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 stycznia 1872 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 czerwca 1946 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1930 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
sędzia Najwyższego Sądu Wojskowego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.png){kind=small}
Stanisław Śliwieński (ur. 22 stycznia 1872 w Gorlicach, zm. 20 czerwca 1946 we Francji) – doktor praw, generał brygady Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 22 stycznia 1872 roku w Gorlicach, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Michała i Anieli z Krementowskich[1]. Uczęszczał do gimnazjum w Jaśle. Działał w tajnym ruchu niepodległościowym na obszarze Galicji[2]. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Lwowskim. Od 1898 roku pełnił służbę w audytoriacie cesarskiej i królewskiej armii[3][4], w sądach wojskowych w Hrubieszowie, Lublinie, Przemyślu i Lwowie.
Od 22 listopada 1918 roku w Wojsku Polskim, w służbie sprawiedliwości. W kwietniu 1919 roku stawił się w Sądzie Polowym we Lwowie[5]. W latach 1919–1921 był szefem Ekspozytury Sądu Wojskowego Okręgu Generalnego Lwów w Przemyślu[6]. 24 czerwca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu podpułkownika, w Korpusie Sądowym, w grupie oficerów z byłej armii austro-węgierskiej[7]. 26 marca 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu pułkownika, w Korpusie Sądowym, w grupie oficerów z byłej armii austro-węgierskiej[8]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów sądowych, a jego oddziałem macierzystym był Departament IX Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[9]. 16 marca 1927 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go generałem brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 18. lokatą w korpusie generałów[10]. 12 lutego 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski mianował go sędzią w Najwyższym Sądzie Wojskowym w Warszawie[11][12][13][14][15].
Z dniem 31 marca 1930 roku został przeniesiony w stan spoczynku[16][17][18][19].
W czasie II wojny światowej znalazł się we Francji. Pozostał tam jako osoba cywilna. Zmarł 20 czerwca 1946 we Francji i został pochowany w Aix-les-Bains[20].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[21][15]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 329.
- ↑ Wacław M. Borzemski: Pamiętnik tajnych organizacji niepodległościowych na terenie byłej Galicji w latach 1880–1897. Lwów: 1930, s. 190.
- ↑ Kania 2008 ↓, s. 327.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 329 wg autora generał Śliwieński służbę w c. i k. Armii pełnił od 15 maja 1915 roku.
- ↑ Kania 2008 ↓, s. 114.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 409, 874.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 26 z 14 lipca 1920 roku, s. 576.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 2 kwietnia 1921 roku, s. 582.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 301.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 19 marca 1927 roku, s. 91.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 23 lutego 1923 roku, s. 125.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 329 autor jako datę mianowania podał 23 lutego 1923 roku, czyli datę opublikowania Dziennika Personalnego MSWojsk.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1081, 1089.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 976, 984.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 13.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 2.
- ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 329 wg autora w stan spoczynku został przeniesiony w 1934 roku.
- ↑ Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 175 wg autorów przeniesienie w stan spoczynku miało miejsce w 1934 roku.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 322.
- ↑ Wykaz poległych 1952 ↓, s. 12.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1946. Londyn: Instytut Historyczny im. gen. Sikorskiego, 1952.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.
- Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
- Leszek Kania: W cieniu Orląt Lwowskich. Polskie sądy wojskowe, kontrwywiad i służby policyjne w bitwie o Lwów 1918–1919. Zielona Góra: Uniwersytet Zielonogórski, 2008. ISBN 978-83-7481-219-1.
- Absolwenci Wydziału Prawa Uniwersytetu Lwowskiego
- Członkowie polskich organizacji niepodległościowych w zaborze austriackim
- Generałowie brygady II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Gorlicach
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie audytorzy II Rzeczypospolitej przeniesieni do korpusu generałów
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy w I wojnie światowej
- Urodzeni w 1872
- Zmarli w 1946