Przejdź do zawartości

Gorlice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gorlice
miasto i gmina
Ilustracja
Rynek w Gorlicach
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

gorlicki

Data założenia

1354

Prawa miejskie

1354

Burmistrz

Rafał Kukla

Powierzchnia

23,53[1] km²

Wysokość

274 – 441 m n.p.m.

Populacja (31.12.2024)
• liczba ludności
• gęstość


25 166
1069 os./km²

Strefa numeracyjna

+48 18

Kod pocztowy

38-300, 38-301, 38-302, 38-320

Tablice rejestracyjne

KGR

Położenie na mapie powiatu gorlickiego
Mapa konturowa powiatu gorlickiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Gorlice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Gorlice”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Gorlice”
Ziemia49°39′17″N 21°09′35″E/49,654722 21,159722[2]
TERC (TERYT)

1205011

SIMC

0959903

Hasło promocyjne: Gorlice – miasto światła
Urząd miejski
Rynek 2
38-300 Gorlice
Strona internetowa
BIP

Gorlice (rusiń. Ґорлиці, trb. Gorłyci) – miasto w województwie małopolskim, siedziba gminy miejskiej i gminy wiejskiej Gorlice oraz powiatu gorlickiego. Miasto położone jest na północnej granicy Beskidu Niskiego, zostało założone w połowie XIV wieku, liczy ok. 25 tys. mieszkańców.

Toponimia

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia nazwy miasta jest niejasna. Próby jej ustalenia podjął Józef Barut w swym opracowaniu monograficznym na temat Gorlic. Najstarsza nazwa odnotowana przez Jana Długosza brzmi Gardlicza. Marcin Kromer w swej kronice nazywa miasto Gorlicza[3] i łączy jej powstanie z osadnikami ze Zgorzelca (niem. Görlitz). Większość późniejszych źródeł powiela tę wersję, ale pojawiają się też opinie, że nazwa jest miejscowego pochodzenia, a nie została zapożyczona przez osadników. W zachowanych w Archiwum Miejskim w Gorlicach wyciągach z ksiąg ziemskich i grodzkich bieckich, sądeckich i czchowskich od 1401 roku nazwa Gorlicza przeważa liczebnie nad nazwą Gorlice. Powołując się na teksty Wacława Potockiego, Józef Barut sugeruje, że pierwotnie nazwa była rodzaju żeńskiego podobną do nazw okolicznych miejscowości (Ropica, Moszczenica, Nowica, Banica, Osobnica). Uległa ona później zwielokrotnieniu, dając dzisiejszą nazwę Gorlice. W nazewnictwie rusińsko-łemkowskim nazwa Gorlic to Ґорлиці - Horłycia, czyli ‘gardło’[4].

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Pod względem historycznym Gorlice położone są w Małopolsce, na wschodnim skraju dawnej ziemi krakowskiej[5]. Miasto leży w dolinie Ropy i jej dopływu Sękówki, na północnej granicy Beskidu Niskiego. Przyległą zachodnią część Beskidu Niskiego powszechnie nazywa się Beskidem Gorlickim. Najwyższy szczyt Gorlic stanowi wzgórze nazywane Łysą Górą (441 m n.p.m.).

Środowisko naturalne

[edytuj | edytuj kod]

Miasto Gorlice zajmuje obszar 23,56 km² (2002)[6], w tym:

  • użytki rolne: 61%
  • użytki leśne: 10%

Miasto stanowi 2,44% powierzchni powiatu.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Gorlice pod względem liczby ludności są 169. miastem w Polsce, 10. w województwie małopolskim. Liczba mieszkańców miasta systematycznie spada. Ma to związek z ujemnym przyrostem naturalnym oraz ujemnym saldem migracji na pobyt stały[7]. Według danych GUS 31 grudnia 2024 roku miasto liczyło 25 166 mieszkańców[8].

Dane z 31 grudnia 2024[9]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 25 166 100 13 177 52 11 989 48
Gęstość zaludnienia
[mieszk./km²]
1068 559 509

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Data powstania miasta jest niepewna. Marcin Kromer podaje rok 1355. Prawdopodobnie miasto początkowo osadzone było na prawie polskim, w 1417 roku zostało przeniesione na prawo niemieckie. Według kronik Marcina Kromera z 1354 roku Dersław I Karwacjan[10] otrzymał od króla Kazimierza Wielkiego przywilej utworzenia miasta Gorlic u zbiegu rzek Ropy i Sękówki. Zgodnie z zapiskami zawartymi w tych kronikach pierwsi osadnicy przybyli z miasta Görlitz na Łużycach. W drugiej połowie XVI w. dziedzicami Gorlic została rodzina Pieniążków herbu Odrowąż. W 1625 roku połowę miasta wykupiła rodzina Rylskich będących w czasie Potopu po stronie najeźdźcy, natomiast Pieniążkowie byli stronnikami króla Jana Kazimierza. Pod władaniem Pieniążków i Rylskich Gorlice były jednym z ważnych ośrodków kalwinizmu w Polsce[11]. Gorlice szybko stało się ośrodkiem rzemieślniczo-handlowym, w 1659 roku uzyskały prawo składu[12].

Ogólny widok Gorlic od strony Zawodzia przed I wojną światową

Po I rozbiorze Polski Gorlice znalazły się pod zaborem austriackim. W 1854 roku miasto zostało siedzibą powiatu gorlickiego. W połowie XIX wieku region gorlicki stał się kolebką przemysłu naftowego, co w znacznym stopniu przyczyniło się do rozwoju miasta, którego nie zatrzymał nawet wielki pożar miasta w 1874 roku. W latach 1853–1858 pracownię miał Ignacy Łukasiewicz, w 1854 roku zapalił w mieście pierwszą na świecie uliczną lampę naftową, a w 1877 roku z jego inicjatywy utworzono Krajowe Towarzystwo Naftowe w Galicji z siedzibą w Gorlicach. W Gliniku Mariampolskim w 1883 roku powstała Rafineria Nafty i Warsztaty Naprawcze (później przekształcone w Fabrykę Maszyn i Narzędzi Wiertniczych), a w 1895 Galicyjskie Karpackie Naftowego Towarzystwa Akcyjnego. Równolegle z rozwojem przemysłu nastąpił rozwój infrastruktury miejskiej, wybudowano linię kolejową Zagórzany–Gorlice (1885), kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny (1885–1892)[13], szpital powiatowy (1898), park miejski (1899–1900)[14], pierwsze szkoły średnie – Seminarium Nauczycielskie dla dziewcząt (1904) i gimnazjum (1906) oraz siedzibę Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” (1906)[15]. Rozwój miasta przerwała I wojna światowa. Po wielkiej bitwie pod Gorlicami 2 maja 1915 roku, został przerwany front rosyjski. Jednak na skutek samej bitwy, a także trwających 126 dni poprzedzających ją walk pozycyjnych, zniszczeniu uległa większość zabudowy Gorlic. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Gorlice przynależały administracyjnie do woj. krakowskiego[16].

Architektura przełomu XIX i XX wieku – starostwo powiatowe i sąd rejonowy

7 września 1939 roku na obszar powiatu gorlickiego wkroczyły wojska niemieckie. Burmistrzem Gorlic został w tym czasie Andrzej Kwaskowski, aktywny członek ruchu oporu. Mieszkańcy Gorlic zostali dotknięci różnymi formami represji ze strony okupanta. Już 21 sierpnia 1940 roku zorganizowana została pierwsza uliczna łapanka w której zostało aresztowanych 60 mieszkańców miasta, wywiezionych następnie do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. W 1942 roku zatrzymano, a następnie wywieziono do III Rzeszy uczniów byłego gimnazjum. Tragiczny los spotkał gorlickich Żydów. Byli oni wywożeni do obozów koncentracyjnych drogą kolejową. W październiku 1941 roku zostało utworzone getto, które zlikwidowane ostatecznie zostało w sierpniu 1942 roku. Mieszkańcy angażowali się w zbrojny opór przeciwko hitlerowskiemu okupantowi. W 1939 roku utworzono obwód Gorlice Związku Walki Zbrojnej, natomiast w 1942 powstał Sztab Obwodu Gorlice Armii Krajowej. Na terenie działały również Bataliony Chłopskie. Równocześnie odbywały się Tajne komplety. 28 kwietnia 1942 roku hitlerowcy dokonali aresztowań działaczy podziemnych lewicowych organizacji (PPR i PPS), których wywieziono do obozów koncentracyjnych (w 1962 roku na ul. Waryńskiego 100 odsłonięto tablicę upamiętniającą ten fakt). 16 stycznia 1945 roku miasto zostało zdobyte przez jednostki IV Frontu Ukraińskiego (w 1965 roku na budynku Urzędu Miasta odsłonięto tablicę upamiętniającą ten fakt)[17]. W bezpośrednich walkach o miasto zginęło 60 czerwonoarmistów.

Po zakończeniu II wojny światowej Gorlice weszły w skład nowo utworzonego województwa rzeszowskiego. Powstały Zakłady Maszyn Wiertniczych i Górniczych „Glinik”, Gorlickie Zakłady Przemysłu Drzewnego, Zakłady Materiałów Izolacyjnych i Ceramiki Budowlanej[18]. W 1965 roku przy Zakładowym Domu Kultury „Górnik” powstał Regionalny Zespół Taneczny „Pogórzanie”[19]. W latach 1975–1998 miasto należało do województwa nowosądeckiego.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Zabytki w Gorlicach.
Zespół pałacowo-parkowy w Siarach
Dwór Karwacjanów

Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego[20]

Administracja

[edytuj | edytuj kod]

Burmistrzowie Gorlic

[edytuj | edytuj kod]
  • Marcin Piąkosz (1523)
  • Sebastian Kamieński (1657)
  • Stanisław Kuligowicz (1715)
  • Pafnucy Kleszczyński (1783)
  • Stanisław Turski (1784)
  • Johan Podgórski (1837–1837)
  • Franz Jonatsch 1841
  • Eduard Nowosielski (1847–1854)
  • Józef Odrowąż Pieniążek 1865
  • Antoni Radler 1868
  • Jan Kapuściński (1873–1877)
  • Czesław Sieczkowski 1880
  • Walery Rogawski (1882–1886)
  • Eugeniusz Neuman 1887
  • Wojciech Biechoński (1887–1902)[21]
  • Józef Radomski (1903–1905)
  • Emil Wolniewicz 1907
  • Stefan Meus (1908–1910)
  • Feliks Tarczyński (1910–1916)
  • ks. Bronisław Swieykowski (1914–1918)
  • Kazimierz Murdziński (1919–1934)
  • Andrzej Kwaskowski (1934–1944)
  • Wacław Baranowski 1945
  • Teofil Kozłowski (24.05.1945–1948) (PPS)
  • Leon Samsonowicz 1949
  • Leopold Ludwin (1950–1954)
  • Michał Ligarski (1955–1956)
  • Julia Jaworska (1956–1957)
  • Edward Szewczyk (1957–1975)
  • Józef Forczek (1975–1976)
  • Henryk Basista (1976–1982)
  • Tomasz Mierzwiński (1982–1983)
  • Eugeniusz Bohatkiewicz (1983–1985)
  • Mieczysław Gniadek (1986–1990)
  • Krzysztof Gomoła (1990–1992)
  • Stanisław Szura (1992–1998)
  • Józef Abram (1998–2002)
  • Kazimierz Sterkowicz (2002–2010)
  • Witold Kochan (2010–2014)
  • Rafał Kukla (od 2014)

Podział administracyjny

[edytuj | edytuj kod]
Osiedle nr 9 Górne

Gorlice składają się z 12 osiedli, które są jednostkami pomocniczymi gminy.

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Miasto jest ośrodkiem przemysłu naftowego, maszynowego i drzewnego. W Gorlicach mieści się obszar przemysłowy podlegający Specjalnej Strefie Ekonomicznej Euro-park Mielec[22]. W mieście od 1870 roku funkcjonuje Bank Spółdzielczy w Gorlicach.

Przedsiębiorstwa w Gorlicach, których obrót roczny wynosi powyżej 25 milionów złotych:

  • Grupa Kapitałowa „Glinik” S.A.[23]
  • Przedsiębiorstwo Materiałów Izolacyjnych „Matizol” S.A. (wchodzi w skład Grupy Selena)
  • FOREST Gorlice sp. z o.o. – wyrób użytkowych przedmiotów drewnianych, przede wszystkim wieszaków[24]
  • SEVERT Polska Sp. z o.o. – obróbka metali oraz obróbką-skrawaniem CNC[25]
  • Gór-Stal sp. z o.o. – produkcja płyt warstwowych oraz paneli termoizolacyjnych[26]
  • TLC Architectural Metalwork – produkcja schodów i platform stalowych[27]
  • Saint-Gobain Adfors Polska – produkcja oraz sprzedaż tkanin i dzianin z włókna szklanego dla budownictwa

Transport

[edytuj | edytuj kod]

Drogi krajowe i wojewódzkie

[edytuj | edytuj kod]

Koleje

[edytuj | edytuj kod]
Stacja kolejowa Gorlice

Linie kolejowe:

Stacje kolejowe:

Komunikacja miejska

[edytuj | edytuj kod]

Zadania z zakresu zbiorowego transportu publicznego realizowane są w Gorlicach przez Miejski Zakład Komunikacyjny. Miasto dofinansowuje usługi prowadzone przez tę spółkę[28]. MZK Gorlice obsługuje 12 linii autobusowych na obszarze miasta i sąsiednich gmin[29].

Komunikacja autobusowa

[edytuj | edytuj kod]

W 2022 roku Gorlicki Dworzec Autobusowy został zlikwidowany. Autobusy odjeżdżają z różnych przystanków zlokalizowanych na terenie miasta.

Transport lotniczy

[edytuj | edytuj kod]

W 2012 roku przy ul. Węgierskiej otworzono sanitarne lądowisko dla śmigłowców Lotniczego Pogotowia Ratunkowego.

Edukacja

[edytuj | edytuj kod]
Zespół Szkół nr 1 im. Ignacego Łukasiewicza

Przedszkola

  • Miejskie Przedszkole nr 1, ul. Jagiełły 9
  • Miejskie Przedszkole nr 3, ul. Potockiego 7
  • Miejskie Przedszkole nr 4, ul. Broniewskiego 11
  • Miejskie Przedszkole nr 5, ul. Krakowska 11
  • Miejskie Przedszkole nr 8, ul. Hallera 17
  • Niepubliczne Przedszkole Sióstr Felicjanek, ul. Krasińskiego 21
  • Niepubliczne Przedszkole Sióstr Służebniczek, ul. Jezierskiego 3
  • Niepubliczne Przedszkole „Chatka Misia Uszatka”, ul. Wyszyńskiego 21
  • Niepubliczne Przedszkole „Wesołe Skrzaty”, ul. Dukielska 73
  • Niepubliczne Przedszkole Specjalne Caritas, ul. Konopnickiej 21

Miejskie zespoły szkół (szkoły podstawowe i przedszkola)

  • Miejski Zespół Szkół nr 1 w Gorlicach im. ks. Stanisława Konarskiego, ul. Piękna 9
  • Miejski Zespół Szkół nr 3 im. św. Jana Kantego, ul. Wyszyńskiego 16
  • Miejski Zespół Szkół nr 4, ul. Krasińskiego 9
  • Miejski Zespół Szkół nr 5 im. ks. Jana Twardowskiego, ul. Krakowska 5
  • Miejski Zespół Szkół nr 6, ul. Hallera 79

Szkoły ponadpodstawowe

  • Zespół Szkół nr 1 im. I. Łukasiewicza, ul. Wyszyńskiego 18
  • I Liceum Ogólnokształcące im. M. Kromera, ul. Kromera 1
  • Zespół Szkół Ekonomicznych im. Jana Pawła II, ul. Ariańska 3
  • Zespół Szkół Technicznych im. W. Pola, ul. Michalusa 6
  • Zespół Szkół Zawodowych im. K. Pułaskiego, ul. Niepodległości 5
  • Zespół Jednostek Edukacyjnych Województwa Małopolskiego w Gorlicach[30]

Szkoły wyższe

Kultura

[edytuj | edytuj kod]
Skansen Przemysłu Naftowego Magdalena

Instytucje i stowarzyszenia kulturalne

[edytuj | edytuj kod]
Gorlickie Centrum Kultury

Biblioteki

[edytuj | edytuj kod]
  • Miejska Biblioteka Publiczna
  • Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Nowym Sączu, filia w Gorlicach

Bezpieczeństwo

[edytuj | edytuj kod]

Opieka zdrowotna

[edytuj | edytuj kod]

W mieście funkcjonuje wiele przychodni lekarskich publicznych i prywatnych oraz publiczny Szpital Specjalistyczny im. H. Klimontowicza.

Szpitalny Oddział Ratunkowy, szpital w Gorlicach

Ratownictwo medyczne

[edytuj | edytuj kod]

W ramach systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego przy Szpitalu Specjalistycznym w Gorlicach funkcjonuje Pogotowie ratunkowe [33].
W celu ratowania życia i zdrowia ludzkiego w razie nagłych wypadków i zachorowań Zespół Ratownictwa Medycznego w Gorlicach pełni dyżur całodobowo. Ponadto do gorlickiego ZRM podlegają zewnętrzne zespoły ratownictwa medycznego, które znajdują się w kilku odległych miejscowościach powiatu gorlickiego:
Źródło informacji:[33]

Pożarnictwo

[edytuj | edytuj kod]

W Gorlicach znajduje się Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej, oraz funkcjonuje Zarząd Powiatowy Związku Ochotniczych Straży Pożarnych, do którego należą jednostki Ochotniczej Straży Pożarnej w Gminach:

  • Gmina Biecz – OSP Biecz
  • Gmina Bobowa – OSP Bobowa
  • Gmina Gorlice – OSP Gorlice
  • Gmina Bobowa – OSP Bobowa
  • Gmina Lipinki – OSP Lipinki
  • Gmina Łużna – OSP Łużna
  • Gmina Moszczenica – OSP Moszczenica
  • Gmina Ropa – OSP Ropa
  • Gmina Sękowa – OSP Sękowa
  • Gmina Uście Gorlickie – OSP Uście Gorlickie

Policja

[edytuj | edytuj kod]

W Gorlicach znajduje się Komenda Powiatowa Policji, do której podlegają komisariaty w miejscowościach:[34]:

  • Komisariat Policji w Bieczu
  • Komisariat Policji w Bobowej
  • Posterunek Policji w Łużnej
  • Komisariat Policji w Uściu Gorlicki

Straż Graniczna

[edytuj | edytuj kod]

Od 2017 roku funkcjonuje Grupa Zamiejscowa PSG w Gorlicach która podlega pod Placówkę Straży Granicznej w Tarnowie[35].

Portale internetowe

Prasa

Radio

Rozgłośnie lokalne i regionalne posiadające siedzibę bądź redakcję w Gorlicach:

Telewizja

[edytuj | edytuj kod]
Obiekty sportowe z lotu ptaka

Większe kluby sportowe

[edytuj | edytuj kod]

Obiekty sportowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Stadion OSiR im. Maksymiliana Kumorkiewicza – piłka nożna
  • Hala Widowiskowo-Sportowa OSiR im. prof. Jana Dziopka – przystosowana do uprawiania dyscyplin sportowych: piłka ręczna, piłka nożna, koszykówka, siatkówka, badminton, tenis stołowy, unihokej
  • Kryta Pływalnia „Fala”
  • Basen sezonowy (odkryty) OSiR
  • Sztuczne lodowisko OSiR
  • Sala gimnastyczna – Międzyszkolny Ośrodek Sportowy
  • Korty tenisowe
  • Strzelnica – Rejonowy Ośrodek Szkolenia LOK

Szlaki turystyczne

[edytuj | edytuj kod]
– od stacji PKP w Gorlicach przez: Łysą Górę do Szalowej
– od stacji PKP w Gorlicach przez: Magurę Małastowską do Bartnego

Wspólnoty wyznaniowe

[edytuj | edytuj kod]
Bazylika Mniejsza Narodzenia Najświętszej Maryi Panny
Prawosławny sobór katedralny Świętej Trójcy

Od 2009 roku w Gorlice są siedzibą biskupa Paisjusza (Martyniuka), ordynariusza diecezji przemysko-gorlickiej. W związku z tym cerkiew gorlicka została podniesiona do rangi soboru.

Świadkowie Jehowy:

Od 2015 patronką miasta jest Matka Boża Niepokalana[55].

Miasta partnerskie

[edytuj | edytuj kod]

Miasta partnerskie Gorlic[56]:

Ludzie związani z Gorlicami

[edytuj | edytuj kod]

Urodzeni w Gorlicach

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie urodzeni w Gorlicach.

Honorowi obywatele miasta

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2024 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 22 lipca 2024 [dostęp 2024-10-23] (pol.).
  2. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 35023.
  3. Jak podaje Barut w swojej monografii, w M. Kromer, De origine et regubus gestis..., Basilea 1568 występuje pisownia „Gorlicia”, ale w tłumaczeniu polskim, wydanym w 1767 r. pojawia się „Gorlica”. W pierwszym wydaniu kroniki (z 1555 r.) nie ma w ogóle wzmianki o Gorlicach ani o nadawaniu nazw przez osadników niemieckich.
  4. Józef Barut: Gorlice. Studium historyczno-urbanistyczne miasta. s. 13–14.
  5. Antoni Podraza: Europa – Galicja – regiony. Pisma historyczne. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2006, s. 236. ISBN 83-7188-843-0. [dostęp 2022-06-20]. (pol.).
  6. Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
  7. Gorlice (małopolskie) [online], polskawliczbach.pl [dostęp 2025-08-20].
  8. Bank Danych Lokalnych Głównego Urzędu Statystycznego [online], Główny Urząd Statystyczny, 22 maja 2025 [dostęp 2025-08-18] (pol.).
  9. GUS. Baza Denografia.
  10. „Dersław Karwacjan herbu Zadora, rycerz wywodzący się z rodziny bankierów i kupców krakowskich, czerpiących znaczne zyski z kopalni ołowiu k. Trzebini. W 1350 r. otrzymał od króla zgodę na założenie Gorlic, które jako miasto prywatne stało się ośrodkiem administracyjnym dóbr Kawacjanów.”, [w:] Krzysztof Moskal. Zamki w dziejach Polski i Słowacji: między Wisłą a Hornadem. 2004. cz. I. s. 82; „Etymologia nazwiska Karwacjan tłumaczona dwojako od mieszkańca Cahors (inż. Barut, na podstawie słownika Lexera), ... albo od Kaverzin, Kauverzin, co według cytowanego słownika oznaczać może również besonders italianischer Kaufmann”, [w:] Studia Historyczne, 1961. t. 4–6. s. 135.
  11. o Gorlicach na stronie www.sztetl.org.pl.
  12. Stan Lewicki, Historja handlu w Polsce na tle przywilejów handlowych: (prawo składu), Warszawa 1920, s. 139.
  13. Historia parafii – Bazylika Mniejsza w Gorlicach [online] [dostęp 2025-08-21].
  14. Parki miejskie [online], Urząd Miejski w Gorlicach [dostęp 2018-01-15].
  15. Andrzej Ćmiech: O dawnej świetności Towarzystwa Gimnastycznego Sokół w Gorlicach. gorlice.naszemiasto.pl. [dostęp 2018-02-18].
  16. Historia miasta [online], www.gorlice.pl [dostęp 2025-08-21].
  17. Rada Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa „Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939–1945”, Sport i Turystyka 1988, ISBN 83-217-2709-3, s. 462.
  18. Wojciech Jankowski, Mały przewodnik po Polsce, Wydawnictwo Sport i Turystyk Warszawa 1983 ISBN 83-217-2329-2 s. 125
  19. Gorlickie Centrum Kultury „Pogórzanie”.
  20. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2025.
  21. O burmistrzu pozytywiście. gorlice.pl. [dostęp 2013-03-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)].
  22. Specjalna Strefa Ekonomiczna Euro-park. europark.com.pl. [dostęp 2012-02-26]. (pol.).
  23. Największe polskie przedsiębiorstwa 2008 – dane ze strony: Lista 500. [dostęp 2009-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-15)].
  24. Najwięksi pracodawcy w Gorlicach i analiza rynku pracy [online], gowork.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  25. teleadreson.pl. teleadreson.pl. [dostęp 2012-02-26]. (pol.).
  26. Producent płyt warstwowych GÓR-STAL Gorlice
  27. TLC - Architectural Metalwork - Schody metalowe i platformy
  28. Raport o stanie miasta Gorlice za rok 2024; s. 78
  29. Połączenia i strefy przystankowe [online], www.mzkgorlice.pl [dostęp 2025-08-19].
  30. Strona główna [online], medyk.gorlice.pl, 19 sierpnia 2017 [dostęp 2017-08-19] (pol.).
  31. https://web.archive.org/web/20130515232342/http://gorlice.art.pl/ Dwór Karwacjanów.
  32. GRUPA REKONSTRUKCJI HISTORYCZNEJ – GORLICE 1915. gck.gorlice.pl. [dostęp 2019-02-20].
  33. a b Zespoły Ratownictwa Medycznego. szpital.gorlice.pl. [dostęp 2025-10-29]. (pol.).
  34. Komenda Miejska Policji w Gorlicach. Struktura organizacyjna. gorlice.policja.gov.pl/, 2017-07-03. [dostęp 2025-11-09]. (pol.).
  35. Straż Graniczna w Gorlicach! [online], gorlice.policja.gov.pl/, 3 lipca 2017 [dostęp 2025-11-09] (pol.).
  36. O festiwalu. Festiwal im. Zygmunta Haupta. [dostęp 2015-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-07)].
  37. Regionalny Zespół Taneczny „Pogórzanie”. gck.gorlice.pl. [dostęp 2019-02-20].
  38. Gorlice24.pl.
  39. TerazGorlice.pl.
  40. haloGorlice. halogorlice.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-21)]..
  41. Gorlice.pl. gorlice.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-21)]..
  42. Głos24.pl.
  43. Zbory i placówki [online], chwe.pl [dostęp 2023-08-15].
  44. Kontakt [online], ewzgorlice.pl [dostęp 2023-08-15].
  45. Zbory [online], adwent.pl [dostęp 2023-08-15].
  46. Parafia greckokatolicka p.w. Przemienienia Pańskiego w Gorlicach [online], grekokatolicy.pl [dostęp 2023-08-15].
  47. Gorlice – Narodzenia NMP [online], diecezja.rzeszow.pl [dostęp 2023-08-15].
  48. Gorlice – św. Andrzeja Boboli [online], diecezja.rzeszow.pl [dostęp 2023-08-15].
  49. Gorlice – św. Jadwigi Królowej [online], diecezja.rzeszow.pl [dostęp 2023-08-15].
  50. Gorlice – Glinik Mariampolski [online], diecezja.rzeszow.pl [dostęp 2023-08-15].
  51. Parafia św. Wawrzyńca w Zagórzanach [online], zagorzany-wiz.diecezja.tarnow.pl [dostęp 2023-08-15].
  52. Kontakt [online], kzgorlice.pl [dostęp 2023-08-15].
  53. Dekanat Gorlicki [online], www.orthodox.pl [dostęp 2025-08-18].
  54. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2018-10-24].
  55. Matka Boża Patronką Gorlic. [dostęp 2015-06-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-01)].
  56. Miasta partnerskie - Gorlice

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Władysław Boczoń: Za ziemię ojców. Centralny Ośrodek Informacji Turystycznej, 1989.
  • Józef Barut: Gorlice. Studium historyczno-urbanistyczne miasta. Brzozów, Muzeum Regionalne PTTK Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego im. Adama Fastnachta, zlec. Muzeum Regionalne PTTK im. Ignacego Łukasiewicza w Gorlicach, 1991. ISBN 83-900130-2-9.
  • Michał Klimecki: Gorlice 1915. Warszawa, „Bellona”, 1991. ISBN 83-11-07938-2.
  • Bronisław Świeykowski: Z dni grozy w Gorlicach, od 25 IX 1914 do 2 V 1915. Kraków, Druk. Narodowa, 1991.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]