Stanisław Ciechowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Ciechowski
starszy ułan starszy ułan
Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1893
Racławice

Data i miejsce śmierci

4 kwietnia 1978
Gdynia

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Formacja

Armia Wielkopolska

Jednostki

15 pułk Ułanów Poznańskich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Stanisław Ciechowski (ur. 12 kwietnia 1893 w Racławicach pow. mogileński, zm. 4 kwietnia 1978 w Gdyni) – żołnierz armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski, starszy ułan Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Józefa i Marianny z Bączkowskich. W 1914 został wcielony do armii niemieckiej i w jej szeregach walczył na frontach I wojny światowe. Był dwukrotnie ranny. W 1915 dostał się do niewoli rosyjskiej[1]. W styczniu 1919 wstąpił do wielkopolskich oddziałów powstańczych. W szeregach konnych strzelców straży miasta Poznania brał udział w walkach w rejonie Szubina, a w szeregach 1 pułku ułanów Armii Wielkopolskiej walczył w rejonie Wolsztyna, Zbąszynia i Międzychodu. W składzie 4 szwadronu 15 pułku Ułanów Poznańskich uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej[1]. Podczas działań w rejonie Słonimia i Baranowicz wykazał się odwagą i za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2].

Po zakończeniu działań wojennych został zdemobilizowany i do kwietnia 1924 pracował w Policji Państwowej. W latach 1924-1929 był bezrobotnym. Od 1929 był pracownikiem Poczty Głównej w Gdyni, a od 1933 do 1939 Portu Morskiego. W czasie okupacji niemieckiej przebywał z rodziną w Siekówku[1].

W 1945 powrócił do Gdyni i ponownie zatrudnił się w Porcie Morskim. W 1961 przeszedł na emeryturę, zmarł w Gdyni i tam został pochowany[1].

Był żonaty z Jadwigą z Szymanowskich, córki: Genowefa, Teresa, Łucja[3]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Polak (red.) 1993 ↓, s. 35.
  2. Czarnecki 1929 ↓, s. 46.
  3. a b Polak (red.) 1993 ↓, s. 36.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]