Stanisław Drabik
 Stanisław Drabik – śpiewak (fot. NAC). | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 września 1900 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Stanisław Drabik (ur. 9 września 1900 w Krakowie, zm. 20 stycznia 1971 tamże) – tenor i reżyser operowy, pierwszy polski dyrektor Opery Wrocławskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Michała, strażaka, i Reginy z Rumianów. Ukończył szkołę średnią i szkołę śpiewu S. Bursy w Krakowie. W latach 1917–1918 służył w armii austro-węgierskiej na froncie włoskim. Studia operowe pobierał w Warszawie (pod kierunkiem Ignacego Dygasa) oraz Mediolanie. Debiutował 17 stycznia 1920 r. partią Jontka w Halce S. Moniuszki wystawionej w Teatrze Wielkim w Poznaniu. W latach 1931–1939 występował w Operze Królewskiej w Belgradzie, a w 1932 roku wyreżyserował tam Casanovę, która była jego debiutem reżyserskim. Występował także w Zagrzebiu, Budapeszcie, Wiedniu i na wszystkich polskich scenach operowych. Jego repertuar obejmował 47 partii tenorowych, między innymi Stefana (Straszny dwór), Geralda (Lakme), Cavaradossiego (Tosca), Don Josego (Carmen) oraz tytułowych Fausta i Manru.
Po II wojnie światowej założył i rozwinął polską scenę operową we Wrocławiu, gdzie jako pierwszy dyrektor, kierował w latach 1945–1947 Operą Wrocławską, a w latach 1951–1952 był jej kierownikiem artystycznym. 8 września 1945 roku wystawił we własnej reżyserii (śpiewając partię Jontka) pierwszy po wojnie spektakl – Halkę, inaugurując nim działalność opery[1]. W latach 1947–1949 zorganizował i prowadził we Wrocławiu, a od 1954 roku w Krakowie operę robotniczą.
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera GC-wsch-8)[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 11 listopada 1934[3], 19 lipca 1955[4])
- Krzyż Oficerski Orderu Świętego Sawy (Jugosławia)[5]
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
Jego imieniem została we Wrocławiu nazwana ulica (dawna niemiecka Opernstrasse) łącząca ulicę Świdnicką z placem Wolności; obecnie już nieistniejąca, po wyburzeniu gmachu dawnej Generalnej Komendantury i przebudowie gmachu Opery Wrocławskiej, wtopiła się ona w Promenadę Staromiejską. Obecnie jego imię nosi ulica na wrocławskim osiedlu Jagodno.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 162.
- ↑ Lokalizator Grobów – Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2020-12-03].
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 338 „za zasługi na polu propagandy muzyki polskiej zagranicą”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 96, poz. 1298 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 62. [dostęp 2021-07-14].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia Wrocławia. Wyd. 3. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 162. ISBN 83-7384-561-5.
- Stanisław Drabik, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-10].