Stanisław Giebułtowicz
 podpułkownik artylerii
| |
| Data urodzenia |
6 listopada 1891 |
|---|---|
| Data śmierci |
1956 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
4 Pułk Artylerii Polowej |
| Stanowiska |
kwatermistrz pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Stanisław Leonard Giebułtowicz[1] (ur. 6 listopada 1891, zm. 1956[2]) – podpułkownik artylerii Wojska Polskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Franciszka i Henryki. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach c. i k. armii. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1916 w korpusie oficerów rezerwy artylerii. W 1918 jego oddziałem macierzystym był pułk artylerii polowej nr 124[3].
Został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu porucznika[4]. 9 września 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu kapitana, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 4 pułku artylerii polowej[5].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów artylerii[6][7]. Nadal służył w 4 pułku artylerii polowej w Inowrocławiu. W 1923 pełnił obowiązki komendanta kadry baterii zapasowej[8]. Z dniem 15 lipca 1924 zostały mu powierzone obowiązki kwatermistrza pułku[9]. 4 października tego roku został przesunięty na stanowisko pełniącego obowiązki dowódcy II dywizjonu[10][11]. Następnie awansowany na stopień majora artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[12][13]. W 1928 był dowódcą III dywizjonu w 10 pułku artylerii ciężkiej w Przemyślu[14]. W marcu 1930 został przeniesiony z 10 Grupy Artylerii w Przemyślu do 30 pułku artylerii lekkiej we Włodawie na stanowisko kwatermistrza[15]. W marcu 1932 został przesunięty na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[16][17]. 17 stycznia 1933 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów artylerii[18]. W 1939 był komendantem miasta Brześć nad Bugiem[19].
Uczestniczył w kampanii wrześniowej. 10 września 1939 otrzymał zadanie zorganizowania załogi Twierdzy Brzeskiej. Następnego dnia dowództwo nad Zgrupowaniem „Brześć” przekazał generałowi Konstantemu Plisowskiemu[20]. Po nastaniu okupacji niemieckiej został szefem Wydziału Wojskowego w organizacji Polska Niepodległa.
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)[19]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1935)[21][22]
- Signum Laudis Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[23]
- Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)[23]
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)[23]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935 roku, s. 65, imię ze Stanisław na Stanisław Leonard.
- ↑ Stanisław Leonard Giebułtowicz [online], www.myheritage.pl [dostęp 2020-12-13].
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1089, 1217.
- ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 31.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 35 z 15 września 1920 roku, s. 862.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 818.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 742.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 721.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 25 lipca 1924 roku, s. 403.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 104 z 4 października 1924 roku, s. 574.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 644.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 456.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 180.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 418.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 105.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 225.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 698.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 18 stycznia 1933 roku, s. 1.
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 158.
- ↑ Wróblewski 1989 ↓, s. 27–29.
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. Nadanie Krzyża Zasługi. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 4, s. 19, 19 marca 1935.
- ↑ a b c Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1217.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
- Jan Wróblewski: Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07659-6.
- Członkowie organizacji Polska Niepodległa
- Kwatermistrzowie oddziałów artylerii II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 4 Kujawskiego Pułku Artylerii Lekkiej
- Oficerowie 10 Pułku Artylerii Ciężkiej (II RP)
- Oficerowie 30 Pułku Artylerii Lekkiej
- Podpułkownicy artylerii II Rzeczypospolitej
- Polacy – oficerowie armii austro-węgierskiej
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Polacy odznaczeni Krzyżem Wojskowym Karola
- Polacy odznaczeni Medalem Zasługi Wojskowej Signum Laudis
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Urodzeni w 1891
- Zmarli w 1956