Stanisław Hieronim Milli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Hieronim Milli
major major
Data i miejsce urodzenia

30 października 1898
Kraków

Data i miejsce śmierci

23 sierpnia 1972
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1914–1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

pociąg pancerny „Pogoń”
pociąg pancerny nr 7 „Paderewski”
5 Pułk Artylerii Ciężkiej
Centrum Wyszkolenia Artylerii (II RP)
26 Pułk Artylerii Lekkiej

Stanowiska

dowódca batalionu
zastępca dowódcy pułku

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi
Odznaka „Znak Pancerny”

Stanisław Hieronim Milli[1] (ur. 30 października 1898 w Krakowie, zm. 23 sierpnia 1972 w Warszawie) – major artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 30 października 1898 roku w Krakowie, w rodzinie Antoniego[2]. Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej[3]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w załodze pociągu pancernego „Pogoń”, a jego oddziałem macierzystym był 6 dywizjon artylerii ciężkiej[4]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów artylerii.

W 1923 roku pełnił służbę w załodze pociągu pancernego nr 7 „Paderewski”, pozostając oficerem nadetatowym 5 pułku artylerii ciężkiej w Krakowie[5]. W następnym roku powrócił do macierzystego pułku[6]. Z dniem 14 października 1924 roku został odkomenderowany na trzymiesięczny kurs wyszkolenia załóg pociągów pancernych do dywizjonu ćwiczebnego pociągów pancernych w Jabłonnie[7]. 12 kwietnia 1927 roku awansował na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 23. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W latach 1928–1932 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia Artylerii w Toruniu[8][9]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 i 29. lokatą w korpusie oficerów artylerii[10][11].

Od 20 października 1937 roku pełnił służbę na stanowisku II zastępcy dowódcy (kwatermistrza) 26 pułku artylerii lekkiej w Skierniewicach[12]. 7 lipca 1939 roku objął dowództwo nad „Oddziałem Pozostałym 26 pal”[13]. 31 sierpnia 1939 roku, zgodnie z przydziałem mobilizacyjnym, objął dowództwo I dywizjonu 54 pułku artylerii lekkiej[14]. Na czele tego dywizjonu walczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. W dniach 22–23 września wspierał resztki 10 Dywizji Piechoty w drugiej bitwie pod Tomaszowem Lubelskim.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jarno 2001 ↓, s. 312 i 346 podał zniekształcone brzmienie nazwiska Milla.
  2. Wojskowe Biuro Historyczne - Stanisław Milli Kolekcja Akt Personalnych i Odznaczeniowych [dostęp 2022-01-24].
  3. Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 76, tu jako ppor. Stanisław Hieronim Millo.
  4. Spis oficerów 1921 ↓, s. 314, 773.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 787, 825, 991.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 706, 749.
  7. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 134 z 23 grudnia 1924 roku, s. 758.
  8. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 437, 470.
  9. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 192, 813.
  10. Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 344.
  11. a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 164.
  12. Kuprianis 2010 ↓, s. 222.
  13. Kuprianis 2010 ↓, s. 476.
  14. Kuprianis 2010 ↓, s. 484.
  15. M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  16. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych nr 13/33.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]