Stanisław Janicki (1798–1855)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stanisław Janicki (ur. 4 maja 1798 w Warszawie, zm. 8 maja 1855 tamże) – polski matematyk, pedagog oraz pisarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Grób matematyka Stanisława Janickiego (1798–1855) i jego syna inż. Stanisława Janickiego (1836–1888) na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie

Pochodził ze szlacheckiego rodu Janickich herbu Rola. Był ojcem inżyniera oraz wynalazcy Stanisława Janickiego. W 1824 roku uzyskał doktorat na Uniwersytecie Warszawskim za pracę z dziedziny techniki; O machinach parnych – pierwszej naukowej polskiej pracy o maszynach parowych[1]. W 1825 roku Rada Politechniczna pod kierownictwem Stanisława Staszica podjęła kroki w celu utworzenia w Warszawie Instytutu Politechnicznego. W celu wykształcenia kadry planowanej uczelni wydelegowała ona na specjalistyczne studia zagraniczne grupę młodych absolwentów uniwersytetu typowanych na nowych wykładowców uczelni. Jednym z nich był m.in. Stanisław Janicki[2]. Był prezesem kolegium kościelnego warszawskiej parafii ewangelicko-reformowanej.

Zmarł w Warszawie w 1855 i pochowany został na cmentarzu ewangelicko-reformowanym (kwatera C-1-7)[3].

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Był synem Ludwika i Tekli z Ulidowskich. Poślubił Helenę z Malczów, siostrę Konstantego Bogumiła (1799-1839) oraz Jana Fryderyka Wilhelma (1795-1852) Malczów. Pod wpływem żony, przeszedł na kalwinizm i w tym wyznaniu były wychowane jego dzieci. Był ojcem czworga dzieci, w tym:

Dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • O machinach parnych (1823)[1]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stanisław Janicki, „O machinach parnych”, Warszawa 1823. Biblioteka Uniwersytecka im. Jerzego Giedroycia w Białymstoku. [dostęp 2014-03-06]. (pol.).
  2. Bolesław Orłowski: Nie tylko szablą i piórem. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1985, s. 132, 133. ISBN 83-206-0509-1.
  3. śp. Stanisław Janicki

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]