Przejdź do zawartości

Stanisław Nowakowski (dziennikarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Józef Nowakowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 maja 1900
Płock

Data i miejsce śmierci

29 maja 1945
Koluszki

Dyrektor Rozgłośni Polskiego Radia w Toruniu
Okres

od 1935
do 1938

Dyrektor Rozgłośni Polskiego Radia w Łodzi
Okres

od 1938
do 1939

Poprzednik

Bohdan Pawłowicz

Następca

okupacja niemiecka

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Krzyż Walecznych (od 1941)

Stanisław Józef Nowakowski, ps. „Szarak”[1] (ur. 8 maja 1900 w Płocku[1][2], zm. 29 maja 1945 w Koluszkach[1]) – polski dziennikarz prasowy i radiowy, dyrektor Rozgłośni Polskiego Radia w Toruniu (1935–1938) i w Łodzi (1938–1939)[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył naukę w gimnazjum w Płocku. W latach 1914–1917 działał w harcerstwie[2]. W 1918 wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego[1], a po demobilizacji ukończył studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Poznańskiego (1925). W latach 1921–1934 publikował na łamach „Dziennika Poznańskiego”, „Dnia Polskiego” i „Dnia Pomorza”[2]. W latach 1935–1938 dyrektorem Rozgłośni Pomorskiej Polskiego Radia w Toruniu. Był również prezesem Zarządu Okręgu Pracowniczego Towarzystwa Kulturalno-Oświatowego w Toruniu, członkiem zarządu – podmajstrzym Konfraterni Artystów w Toruniu, członkiem zarządu Ligi Morskiej i Kolonialnej oraz PCK[2][1]. W latach 1938–1939 był dyrektorem Rozgłośni Łódzkiej Polskiego Radia. Po ewakuacji rozgłośni w wyniku wybuchu II wojny światowej, 4 września 1939, wyjechał wraz z rodziną w okolice Koluszek. W styczniu 1940 został członkiem Związku Walki Zbrojnej, a następnie także współpracownikiem Biura Informacji i Propagandy i członkiem Komendy Obwodu Brzeziny-Koluszki SZP-ZWZ-AK pod kryptonimem „Brzezina”, przyjmując pseudonim „Szarak”. Objął także stanowisko szefa Biura Informacji i Propagandy na swoim terenie. Był redaktorem pisma „Wolność” wydawanej przez Komendę Obwodu Brzeziny-Koluszki[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Był synem Aleksandra Nowakowskiego i Ludwiki z domu Borkowskiej[2]. Jego żoną była Maria z domu Hauptman. W Toruniu mieszkał z nią przy ul. Bydgoskiej 78, a następnie ul. A. Mickiewicza 34[1]. Zmarł w wyniku gruźlicy[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k Kazimierz Przybyszewski, Tak widział przyszłość Pomorskiej Rozgłośni [online], 14 lipca 2010.
  2. a b c d e f Stanisław Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 527 [dostęp 2024-05-30].