Stanisław Patrzykąt
| |
 porucznik uzbrojenia
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Stanisław Marian Patrzykąt |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
13 listopada 1899 |
| Data i miejsce śmierci |
7 września 1939 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zarządzający warsztatami |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
.jpg){kind=small}
| |
| Odznaczenia | |
   
| |
Stanisław Marian Patrzykąt, ps. „Farys”[1] (ur. 13 listopada 1899 w Warszawie, zm. 7 września 1939 w Kurzeszynie) – porucznik uzbrojenia Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 13 listopada 1899 w Warszawie, ówczesnej stolicy Królestwa Polskiego, w rodzinie Maksymiliana Stanisława (1871–1948) i Marii (Marianny Anny) z Kobylińskich (1878–1957)[1][2][3]. Był starszym bratem Antoniego Bonifacego (1901–1971), porucznika piechoty rezerwy Wojska Polskiego[4][5] i wnukiem Bartłomieja Patrzykąta (1844–1933), podporucznika wetera powstania styczniowego, odznaczonego Krzyżem Niepodległości z Mieczami[6][7][8][9]. Ukończył siedem klas gimnazjum[10].
W stopniu plutonowego walczył w szeregach 1 pułku ułanów krechowieckich i został odznaczony Orderem Virtuti Militari[11][12]. Po zawieszeniu broni został zdemobilizowany w stopniu wachmistrza[13].
W 1921 wstąpił do Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu[13]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1922 i 1. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii[14]. Jako oficer rezerwy zatrzymany w służbie czynnej pełnił ją w 1 pułku artylerii górskiej w Nowym Sączu[15]. 23 sierpnia 1924 został przemianowany z dniem 1 lipca 1924 na oficera zawodowego w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1924 i 60. lokatą w korpusie oficerów artylerii[16][17]. Ukończył dziesięciomiesięczny kurs oficerów uzbrojenia[18]. W listopadzie 1927 został przeniesiony z korpusu oficerów artylerii (5 Oddział Służby Uzbrojenia) do korpusu oficerów uzbrojenia oraz macierzyście do kadry oficerów artylerii z równoczesnym przydziałem do Szkoły Zbrojmistrzów w Warszawie[19][20]. W 1932 pełnił służbę w Pomocniczej Składnicy Uzbrojenia nr 1 w Modlinie na stanowisku oficera ewidencji personalnej Kadry 1 Oddziału Służby Uzbrojenia[21]. W czerwcu 1934 został przeniesiony z Warsztatów Amunicji nr 1 do Komendy Portu Wojennego Pińsk[22][18].
W 1939 pełnił służbę w Głównej Składnicy Uzbrojenia nr 4 w Regnach na stanowisku zarządzającego warsztatami i magazynami broni[23]. Poległ 7 września 1939 w Kurzeszynie[24].
W 1926 ożenił się z Sabiną Jesztadt (zm. 1992), z którą miał córkę Danutę Zofię (ur. 18 sierpnia 1927), po mężu Sawecyńską[18][25]. Grób rodziny Patrzykątów (Stanisława, jego rodziców, żony i córki) znajduje się na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (sektor 36D, rząd 5, numer 19)[26].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 384[27][28]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie nr 23268[29][30]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 – 1928[29]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości – 1928[29]
21 czerwca 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-01]..
- ↑ Maksymilian Stanisław Patrzykąt. Geni.com. [dostęp 2024-01-01].
- ↑ Marianna Anna Patrzykąt (Kobylińska). Geni.com. [dostęp 2024-01-01].
- ↑ Antoni Bonifacy Patrzykąt. Geni.com. [dostęp 2024-01-01].
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 617.
- ↑ ppor. Bartłomiej Patrzykąt. Geni.com. [dostęp 2024-01-01].
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 350.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-01].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-01].
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2, 4.
- ↑ Wojciechowski 1929 ↓, s. 52.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 417.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 869.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 776, 869.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 85 z 27 sierpnia 1924 roku, s. 485.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 695, 759.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927, s. 310.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 445, 511.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 304, 853.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 175.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 887.
- ↑ Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2024-01-01].
- ↑ Sabina Patrzykąt. Geni.com. [dostęp 2024-01-01].
- ↑ Stanisław Patrzykąt. Grobonet.com. [dostęp 2024-01-01].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922, s. 4.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-01].
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-01].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Patrzykąt Stanisław Marian. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.90-8528 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-01].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Andrzej Dereń: Lista kawalerzystów i artylerzystów konnych odznaczonych Orderem Wojennym „Virtuti Militari”. W: Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Aleksander Wojciechowski: Zarys historji wojennej 1-go pułku ułanów krechowieckich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Ludzie urodzeni w Warszawie (Królestwo Kongresowe)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Oficerowie 1 Pułku Artylerii Górskiej (II RP)
- Pochowani na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie
- Polegli w kampanii wrześniowej (strona polska)
- Porucznicy artylerii II Rzeczypospolitej
- Porucznicy uzbrojenia II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1899
- Zmarli w 1939
- Żołnierze 1 Pułku Ułanów Krechowieckich