Stanisław Turło

Stanisław Turło

Data i miejsce urodzenia	19 sierpnia 1889 Hoduciszki, gubernia wileńska
Data i miejsce śmierci	27 lipca 1942 Krasnojarsk
przewodniczący Komitetu Wykonawczego Penzeńskiej Rady Gubernialnej
Okres	od sierpień 1918 do październik 1918
Przynależność polityczna	Rosyjska Komunistyczna Partia (bolszewików)
Poprzednik	Aleksandr Minkin
Następca	Wasilij Wołkow

Stanisław Stiepanowicz Turło (ros. Станислав Степанович Турло, ur. 19 sierpnia 1889 w Hoduciszkach w guberni wileńskiej, zm. 27 lipca 1942 w łagrze w Krasnojarsku) był działaczem ruchu rewolucyjnego w Imperium Rosyjskim oraz radzieckim działaczem partyjnym i państwowym.

Życiorys

W 1905 wstąpił do SDPRR, w 1911 został aresztowany i następnie skazany na 2 lata zesłania do Wielska w guberni wołogodzkiej (obecnie w obwodzie archangielskim), w 1913 wrócił z zesłania. W 1916 został ponownie aresztowany i skazany na 3 lata zesłania do obwodu jakuckiego, 19 marca 1917 amnestionowany po rewolucji lutowej. Po rewolucji październikowej został przewodniczącym Komitetu Wykonawczego Donieckiej Rady Okręgowej w Obwodzie Wojska Dońskiego, a w styczniu 1918 członkiem Centralnego Biura Sekcji Litewskich przy KC SDPRR(b)/RKP(b). Następnie wstąpił do Czeki i 28 marca 1918 objął funkcję przewodniczącego Dońskiej Obwodowej Czeki, do lipca 1918 był przewodniczącym Rostowsko-Nachiczewańskiego Komitetu RKP(b) i od 13 czerwca do 30 września 1918 komisarzem ds. walki z kontrrewolucją Dońskiej Republiki Radzieckiej. Od sierpnia do października 1918 był zastępcą przewodniczącego gubernialnego komitetu RKP(b) w Penzie i przewodniczącym Komitetu Wykonawczego Penzeńskiej Rady Gubernialnej, w 1919 inspektorem Wydziału Specjalnego Czeki przy Radzie Komisarzy Ludowych RFSRR, zastępcą szefa Wydziału Specjalnego Czeki 15 Armii i szefem Wydziału Specjalnego Czeki 2 Armii Konnej na Froncie Południowym. W 1921 był przewodniczącym obwodowej Czeki w Ferganie, został ranny w zamachu i odesłany na leczenie, później od 1922 do sierpnia 1924 pełnił funkcję szefa Wydziału Kontrwywiadowczego i Wojsk Pogranicznych Pełnomocnego Przedstawicielstwa (PP) GPU/OGPU w Kraju Zachodnim. W sierpniu 1924 został szefem okręgowego oddziału GPU w Witebsku, potem do 1926 pracował w KC RKP(b)/WKP(b), do 1928 był słuchaczem kursów marksizmu przy Akademii Komunistycznej, następnie do 1936 był funkcjonariuszem partyjnym w Tatarskiej i Baszkirskiej ASRR. Od 1936 był sekretarzem rejonowego komitetu WKP(b) w Nowosybirsku, później do sierpnia 1938 kierownikiem obwodowego archiwum partyjnego w Nowosybirsku.

15 sierpnia 1938 podczas wielkiego terroru został aresztowany i we wrześniu 1941 skazany na 8 lat pozbawienia wolności. Karę odbywał w krasnojarskim łagrze, gdzie zmarł.

Bibliografia

• Przewodnik po historii Partii Komunistycznej i ZSRR (ros.) [dostęp 2019-09-12]