Stanisław Wójcik (polityk)

Stanisław Wójcik
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1901 ; Sobótka
Data i miejsce śmierci	14 marca 1989 ; Plattsburgh
Zawód, zajęcie	adwokat, polityk
Stanowisko	poseł do KRN (1946–1947) i na Sejm Ustawodawczy (1947)
Partia	PSL „Piast”, SL, SL „Roch”, PSL, PSL-OJN
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Wójcik (ur. 23 marca 1901 w Sobótce, zm. 14 marca 1989 w Plattsburgh^[1]) – polski adwokat i działacz ludowy, obrońca w procesach chłopskich lat 30., poseł do Krajowej Rady Narodowej (1946–1947) i na Sejm Ustawodawczy (1947), członek Centralnej Komisji Porozumiewawczej Stronnictw Demokratycznych w 1946^[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim i Uniwersytecie Stefana Batorego. W czasie I wojny światowej działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. Współzakładał PAML i ZMW „Wici”. W 1922 przystąpił do PSL „Piast”, a w 1931 w wyniku zjednoczenia ugrupowań ludowych do Stronnictwa Ludowego. Pełnił obowiązki wiceprezesa Zarządu Wojewódzkiego SL na Lubelszczyźnie, zasiadał również w Radzie Naczelnej. Pod koniec lat 30. bronił jako adwokat oskarżonych o organizowanie strajków chłopskich działaczy ludowych oraz polskich rolników.

Po wybuchu II wojny światowej tworzył struktury SL „Roch” na Lubelszczyźnie, przewodniczył wojewódzkiej „trójce” politycznej w Lublinie. Dwukrotnie aresztowany przez Gestapo, był więziony na Zamku Lubelskim. Od 3 do 7 maja 1945 członek Komisji Głównej Rady Jedności Narodowej.

Od sierpnia 1945 w Polskim Stronnictwie Ludowym, był sekretarzem Naczelnego Komitetu Wykonawczego PSL. Wchodził w skład Krajowej Rady Narodowej (1946–1947) oraz Sejmu Ustawodawczego (1947).

W końcu 1947 usunięty z partii jako zwolennik Stanisława Mikołajczyka. Sejm pozbawił go także mandatu poselskiego. Udał się na emigrację do USA. W 1949 pozbawiony obywatelstwa polskiego^[3], które przywrócono mu pośmiertnie 15 marca 1989^[4]. Kontynuował działalność polityczną w amerykańskim odłamie PSL.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ „Press-Republican” z 17 marca 1989, s. 6.
↑ „Wolna Polska”, nr 13 (149), Moskwa, 8 kwietnia 1946, s. 1.
↑ Uchwałą Rady Ministrów z dnia 19 lutego 1949 r. w sprawie pozbawienia Stanisława Bańczyka, Tomasza Kołakowskiego i Stanisława Wójcika obywatelstwa polskiego, która została uznana za nieważną przez art. 65 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim (Dz.U. z 2022 r. poz. 465).
↑ Aleksander Kochański, Polska 1944–1991. Informator historyczny, Tom III, część 1, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2005, s. 861.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

(red. Romuald Turkowski), Opozycja parlamentarna w Krajowej Radzie Narodowej i Sejmie Ustawodawczym 1945–1947, Warszawa 1997
W czterdziestą rocznicę powstania Krajowej Rady Narodowej: materiały i dokumenty, Kancelaria Sejmu, Warszawa 1984

[1] „Press-Republican” z 17 marca 1989, s. 6.

[2] „Wolna Polska”, nr 13 (149), Moskwa, 8 kwietnia 1946, s. 1.

[3] Uchwałą Rady Ministrów z dnia 19 lutego 1949 r. w sprawie pozbawienia Stanisława Bańczyka, Tomasza Kołakowskiego i Stanisława Wójcika obywatelstwa polskiego, która została uznana za nieważną przez art. 65 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim (Dz.U. z 2022 r. poz. 465).

[4] Aleksander Kochański, Polska 1944–1991. Informator historyczny, Tom III, część 1, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2005, s. 861.

[1]

[2]

[3]

[4]