Stanisław Stadnicki (kasztelan przemyski)

Stanisław Stadnicki
	; Szreniawa bez Krzyża
Rodzina	Stadniccy herbu Szreniawa bez Krzyża
Data i miejsce urodzenia	ok. 1582 ; Troki
Data śmierci	17 lutego 1610
Ojciec	Stanisław Stadnicki
Matka	Barbara Korytkówna
Żona	1° Jadwiga z domu Fredro; 2° Helena z domu Leśnowolska
Dzieci	Jan Adam

Stanisław Stadnicki herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. ok. 1582 w Trokach, zm. w 1610) – marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1608 roku^[1], kasztelan przemyski w latach 1606-1610^[2], poseł na sejmy.

Życiorys

Był posłem na sejm w latach 1590, 1592, 1593, 1595, 1596, 1597, 1606 i 1609, reprezentując województwo ruskie.

4 lipca 1606 roku dostał od króla Zygmunta III Wazy nominację na stanowisko kasztelana przemyskiego, w nagrodę za to, że Stadnicki opowiedział się za królem w czasie rokoszu Zebrzydowskiego (Stanisław Diabeł Stadnicki opowiedział się po stronie rokoszu). 7 października 1606 roku podpisał ugodę pod Janowcem^[3].

Jego życie było wypełnione procesami sądowymi, zajazdami i wojnami z sąsiadem Janem Tomaszem Drohojowskim.

Był wyznawcą kalwinizmu, w 1594 roku przeszedł na katolicyzm^[4].

Życie rodzinne

Był wnukiem Andrzeja Stadnickiego, kasztelana sanockiego, synem Stanisława Stadnickiego, kasztelana sądeckiego i Barbary Korytkówny, córki Jana Korytki, stolnika lwowskiego. Miał brata Adama Aleksandra, wojewodę bełskiego.

Był dwukrotnie żonaty. Ze związku z Jadwigą Fredro nie miał dzieci. Z małżeństwa z Heleną Leśnowolską miał syna Jana Adama. Helena Stadnicka po śmierci męża wyszła za Mikołaja Kiszkę, kasztelana trockiego.

Uwagi

Stanisław Stadnicki jest często mylony ze Stanisławem Stadnickim zwanym Diabłem, ze względu na ten sam rok śmierci.
Stanisław Stadnicki występuje epizodycznie w powieściach: „Bajbuza” Józefa Ignacego Kraszewskiego i „Złota wolność” Zofii Kossak.

Bibliografia

Marcin Sokalski: Stadnicki Stanisław. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 41: Stachoń Roman – Stahr Jan. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 2002, s. 432–436. ISBN 83-88909-02-9.
Stanisław Stadnicki ze Stadnik h. Drużyna w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-11-10].

Przypisy

↑ Herbarz polski, t. I, Lipsk 1839-1846, s. 379.
↑ Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy". Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 391.
↑ Alexander Rembowski, Rokosz Zebrzydowskiego : materyały historyczne poprzedzone przedmową i rozprawą pod tytułem Konfederacya i rokosz w dawnem prawie państwowem polskiem, Warszawa 1893, s. 213.
↑ Posłowie ziemscy koronni 1493-1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 329.

[1] Herbarz polski, t. I, Lipsk 1839-1846, s. 379.

[2] Urzędnicy województwa ruskiego XIV-XVIII wieku. (Ziemie halicka, lwowska, przemyska, sanocka). Spisy". Oprac. Kazimierz Przyboś. 1987, s. 391.

[3] Alexander Rembowski, Rokosz Zebrzydowskiego : materyały historyczne poprzedzone przedmową i rozprawą pod tytułem Konfederacya i rokosz w dawnem prawie państwowem polskiem, Warszawa 1893, s. 213.

[4] Posłowie ziemscy koronni 1493-1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 329.

[1]

[2]

[3]

[4]