Stary człowiek i morze − opowiadanie[1]Ernesta Hemingwaya, napisane na Kubie w 1951, opublikowane w 1952. Opowiada o starym kubańskim rybaku Santiago, który walczy z wielką rybą, marlinem. Opowiadanie to w dużym stopniu przyczyniło się do uzyskania przez autora w 1954 roku Literackiej Nagrody Nobla. Uważa się, że pierwowzorem postaci Santiago jest Gregorio Fuentes (1897-2002).
Akcja opowiadania rozgrywa się w ciągu czterech wrześniowych dni, w okresie silnych huraganów na morzu, podczas których można złapać większe ryby niż zwykle. Stary rybak Santiago wyrusza na połów ryb. Chce udowodnić, że chociaż jest stary, to nie jest bezużytecznym i kiepskim rybakiem. W przygotowaniach do wyprawy pomaga mu kilkunastoletni Manolin. W trakcie wyprawy rybakowi udaje się złowić potężnego marlina. W drodze powrotnej musi walczyć nie tylko z silną i ciężką rybą, ale i rekinami. Monologi i przemyślenia Santiago są ważną częścią opowiadania. Przesłaniem utworu jest refleksja, mówiąca że człowiek jest zdolny zrobić wszystko, oraz, jeśli chce, może pokonać wszelkie trudności, czego dowodem jest wspominana przez bohatera walka na pięści. Ani wiek, ani zmęczenie nie przeszkodziły rybakowi w osiągnięciu swego celu – zdobyciu marlina.
