Anthony Quinn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Anthony Quinn
Ilustracja
Anthony Quinn (1955)
Imię i nazwisko Antonio Rudolfo Oaxaca Quinn
Data i miejsce urodzenia 21 kwietnia 1915
Chihuahua
Data i miejsce śmierci 3 czerwca 2001
Boston
Zawód aktor, artysta malarz, scenarzysta, reżyser filmowy
Współmałżonek Katherine DeMille
(1937-1965; rozwód)
Jolanda Addolori
(1966-1997; rozwód)
Kathy Benvin
(1997-2001; jego śmierć)
Lata aktywności 1936–2001
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Wikicytaty Cytaty w Wikicytatach
Z synem Lorenzo

Anthony Quinn, właśc. Antonio Rudolfo Oaxaca Quinn[1] (ur. 21 kwietnia 1915 w Chihuahua, zm. 3 czerwca 2001 w Bostonie[2]) – amerykański aktor pochodzenia meksykańsko-irlandzkiego, malarz i rzeźbiarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Meksyku w Chihuahua[3]. Jego matka (Manuela „Nellie” Oaxaca) była Indianką pochodzącą z Azteków, ojciec Francisco był mieszanego pochodzenia meksykańsko-irlandzkiego. Po rewolucji Pancho Villi rodzina wyemigrowała do USA[4].

Nim Anthony związał swoje życie z aktorstwem, pracował między innymi jako rzeźnik, zatrudniał się przy uboju zwierząt, był również bokserem, a jako mały chłopiec – pucybutem i gazeciarzem.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Do Hollywood trafił w 1936 roku, a drogę do kariery otwarło mu małżeństwo z córką reżysera Cecila B. De Mille’a[5].

Wylansowali go jednak twórcy europejscy – Federico Fellini rolą Zampano w La stradzie i Michalis Kakojanis rolą tytułową w Greku Zorbie. To właśnie z tą drugą rolą, brawurowo zagraną, jest dziś Quinn najczęściej kojarzony. Przyniosła mu ona międzynarodową sławę. Quinn rzadko grał klasycznych Amerykanów – często wcielał się w postaci Indian, Greków, Meksykanów, Francuzów, Włochów czy Arabów[6].

Największe swoje kreacje stworzył w filmach: Krew na piasku, La strada, Dzwonnik z Notre Dame, Działa Navarony, Lawrence z Arabii, Dzieci Sancheza, Lew pustyni, Stary człowiek i morze.

Chociaż najbardziej znany jest z ról ludzi twardych i bezkompromisowych, potrafił również – w takich filmach, jak 25. Godzina, Trzewiki rybaka, Stradivarius – kreować nacechowane głębokim humanizmem postacie ludzi wrażliwych, z trudem radzących sobie z brutalnością otaczającego ich świata. Wielkim fanem Anthony’ego był reżyser David Lean. Ostatni film z udziałem Quinna, Słodka zemsta (ang. Avenging Angelo) wszedł na ekrany już po śmierci aktora. Zmarł w Bostonie w wyniku komplikacji oddechowych związanych z rakiem krtani[7].

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Dwukrotnie był nominowany do Oscara za role pierwszoplanowe w filmach Dziki jak wiatr (1957; reż. George Cukor) oraz Grek Zorba (1964; reż. Michalis Kakojanis). Jednak nagrody zdobył za role drugoplanowe w filmach: Viva Zapata! (1952; reż. Elia Kazan) i Pasja życia (1956; reż. Vincente Minnelli). 5 razy był nominowany do nagrody Złotego Globu.

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Był trzykrotnie żonaty.

  • 3 października 1937 ożenił się z Katherine DeMille, z którą miał pięcioro dzieci: dwóch synów – Christophera (ur. 27 października 1938, zm. 15 marca 1941)[8] i Duncana (ur. 4 sierpnia 1945)[9] oraz trzy córki – Christinę (ur. 1 grudnia 1941)[10], Catalinę (ur. 21 listopada 1942) i Valentinę (ur. 26 grudnia 1952)[11]. 21 stycznia 1965 doszło do rozwodu.
  • 2 stycznia 1966 poślubił projektantkę kostiumów pochodzenia włoskiego Jolandę Addolori. Mieli trzech synów: Francesco (ur. 22 marca 1962, zm. 5 sierpnia 2011)[12], Danny’ego (ur. 16 kwietnia 1964)[13] i Lorenzo (ur. 7 maja 1966)[14]. 19 sierpnia 1997 rozwiódł się.
  • 7 grudnia 1997 zawarł związek małżeński z Kathy Benvin, z którą miał dwójkę dzieci: córkę Antonię (ur. 23 lipca 1993) i syna Ryana Nicholasa (ur. 5 lipca 1996)[15].

Miał również dwóch nieślubnych synów ze związku z Friedel Dunbar: Seana (ur. 7 lutego 1973) i Alexandra (ur. 30 grudnia 1976)[16].

Pod koniec życia wstąpił do zielonoświątkowej wspólnoty chrześcijańskiej Kościoła Poczwórnej Ewangelii[17].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Rząd grecki podarował Anthony’emu Quinnowi zatokę na wyspie Rodos w podziękowaniu za rolę w filmie „Działa Navarony”, czym przyczynił się do promocji wyspy. Zatokę nazwano imieniem i nazwiskiem aktora. Późniejszy, demokratyczny rząd unieważnił tę decyzję, jednak nazwa zatoki przetrwała do dziś. Zamykająca cypel skała została wykorzystana w filmie „Działa Navarony”, to w jej wnętrzu mieściły się działa.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Anthony Quinn Actor, Producer, Artist (ang.). TVGuide.com. [dostęp 2017-01-09].
  2. ↑ Anthony Quinn (fr.). AlloCiné. [dostęp 2017-01-23].
  3. ↑ Anthony Quinn (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-01-23].
  4. ↑ Anthony Quinn (1915-2001) (ang.). Find A Grave Memorial. [dostęp 2017-01-23].
  5. ↑ Anthony Quinn: Sohn bricht mit 48 Jahren tot zusammen (niem.). Klatsch & Tratsch. [dostęp 2017-01-23].
  6. ↑ Obituary: Anthony Quinn (ang.). The Guardian. [dostęp 2017-01-23].
  7. ↑ Eric Gutierrez (1995-08-06): The Revolutionary at 80 : Anthony Quinn, who plays a Mexican in 'Clouds,' dreams of being accepted in his native land (ang.). Los Angeles Times. [dostęp 2017-01-09].
  8. ↑ Christopher Quinn (1938-1941) (ang.). Find A Grave Memorial. [dostęp 2017-01-23].
  9. ↑ Duncan Quinn w bazie IMDb (ang.)
  10. ↑ Christina Quinn w bazie IMDb (ang.)
  11. ↑ Valentina Quinn w bazie IMDb (ang.)
  12. ↑ Francesco Quinn w bazie Notable Names Database (ang.)
  13. ↑ Giuseppe Scarpa (2015-04-01): Il ristorante bio fallisce, indagato il figlio di Anthony Quinn (ang.). [dostęp 2017-01-23].
  14. ↑ Lorenzo Quinn (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-01-23].
  15. ↑ Ryan Quinn w bazie IMDb (ang.)
  16. ↑ Alex A. Quinn w bazie IMDb (ang.)
  17. ↑ Anthony Quinn 1915–2001 (ang.). Sue Young Histories. [dostęp 2017-01-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jan Słodowski, Andrzej Roman: Gwiazdy światowego kina. Leksykon. Warszawa: Editions Spotkania, 1992. ISBN 83-85195-83-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Anthony_Quinn&oldid=58774110”