Stasin (gmina Konopnica)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stasin
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

lubelski

Gmina

Konopnica

Liczba ludności (2021)

739[2][3]

Strefa numeracyjna

81

Kod pocztowy

21-030[4]

Tablice rejestracyjne

LUB

SIMC

0383544[5]

Położenie na mapie gminy Konopnica
Mapa konturowa gminy Konopnica, po prawej znajduje się punkt z opisem „Stasin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Stasin”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Stasin”
Położenie na mapie powiatu lubelskiego
Mapa konturowa powiatu lubelskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Stasin”
Ziemia51°12′46″N 22°28′42″E/51,212778 22,478333[1]

Stasinwieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie lubelskim, w gminie Konopnica[5][6].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa lubelskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Konopnica[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 686 mieszkańców[8].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1890, Stasin stanowił folwark w dobrach Konopnica posiadał 278 morgi gruntu, a także pokłady kamienia wapiennego i budowlanego. Zabudowania folwarczne stanowiły 3 budynki w tym 2 murowane. O zamieszkujących folwark włościanach brak informacji, możliwe że był to awuls[9].

Według spisu powszechnego z roku 1921 kolonia Stasin posiadała już 60 domów i 405 mieszkańców w tym 8 osób deklarowało narodowość niemiecką[10].

II Wojna Światowa

W czerwcu 1940 r. na tle prywatnego incydentu w miejscowym sklepie w Stasinie niefortunnie zginął niemiecki pełnomocnik Wilhelme Bufel. W odwecie Radawiec został otoczony przez liczne siły wojska i policji niemieckiej rankiem 16 czerwca 1940 r. Urządzono masową łapankę, w wyniku której pojmano około 150 mężczyzn.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • Dróżniczówka, obecnie prywatny dom z XIX/XX w.
  • Dwa drewniane domostwa (ok. 1915 i 1923).

Oświata[edytuj | edytuj kod]

W kronice parafialnej z roku 1921 znajduje się wzmianka o szkołach powszechnych w parafii Konopnickiej, w tym szkoły 1 klasowej w Stasinie, posiadającej własną bibliotekę. Z inicjatywy Zygmunta Ożóga przebudowano budynek starej szkoły, wybudowano drugi budynek, który miał pełnić funkcję świetlicy i internatu dla sierot wiejskich (gdzie z braku funduszy zajęcia odbywały się tylko do 1970 r.) oraz przygotowano boisko szkolne. W roku 1992 szkoła prawie doszczętnie spłonęła. Wspólnym staraniem mieszkańców, Urzędu Gminy i Kuratorium Oświaty w Lublinie odbudowano i rozbudowano szkołę, oddając do użytku nowe skrzydło 27 listopada 1993 roku. Na terenie wsi prowadzona jest Świetlica Środowiskowo-Terapeutyczna.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 130245
  2. Wieś Stasin w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-03-18], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-03-18].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1204 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-02-29].
  6. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2016-02-29]. 
  7. BIP gmny, sołectwa
  8. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  9. Stasin (5), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 284.
  10. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. IV, Województwo lubelskie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2016-07-16].