Kazimierz Lubomirski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Lubomirski
Ilustracja
wyjazd na polowanie w 1907
Herb
Szreniawa bez Krzyża
Rodzina

Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża

Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1869
Przeworsk

Data i miejsce śmierci

15 grudnia 1930
Kraków

Ojciec

Jerzy Henryk Lubomirski

Matka

Cecylia Zamoyska

Żona

Teresa Maria Wodzicka

Dzieci

Henryk
Sebastian
Cecylia
Andrzej

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Zasługi Rolniczej (Francja)

Kazimierz Lubomirski (ur. 16 lipca 1869 w Przeworsku, zm. 15 grudnia 1930 w Krakowie) – polski książę, dyplomata i działacz sportowy, pierwszy poseł RP w Waszyngtonie (1919–1922), w latach 1921–1929 prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Członek MKOl od 1923, w 1922 roku posiadał majątki ziemskie o powierzchni 13 020 ha[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Jerzego Henryka i Cecylii z Zamoyskich, bratem Andrzeja. W 1888 zdał maturę w III Państwowym Gimnazjum im Jana III Sobieskiego w Krakowie a następnie studiował prawo na UJ. W latach 1901–1913 był posłem do Sejmu Krajowego Galicji VIII i IX kadencji reprezentując IV kurię okręg myślenicki. W sejmie pracował w komisjach szkolnej, kolejowej (projekt budowy linii kolejowej do Chabówki) i reform agrarnych. Związany z krakowskimi konserwatystami od 1913 należał do Stronnictwa Prawicy Narodowej w 1918 w Paryżu wraz z bratem Andrzejem zabiegał o pomoc dla oblężonego Lwowa i powrót Armii gen. Hallera do kraju. Jako poseł Polski w Waszyngtonie od 1 września 1919 prowadził rozmowy w sprawie pożyczki amerykańskiej dla Polski. Po zakończeniu misji 31 października 1922 wycofał się za służby dyplomatycznej poświęcając działalności na rzecz ziemiańskich organizacji rolniczych. Od 1924 prezes Związku Ziemian w Krakowie, w latach 1924–1930 z przerwą w 1926 był prezesem Rady Naczelnej Organizacji Ziemiańskich. Od 1923 był także delegatem polskim do MKOl.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

W 1902 ożenił się z Teresą Marią z Wodzickich (1883–1948), był ojcem czworga dzieci: Henryka (1905–1986), Cecylii (1907–2001), Sebastiana (ur. 1908) oraz Andrzeja (1911–2003). Pochowany został w kaplicy rodzinnej św. Róży Limańskiej w kościele oo. dominikanów w Krakowie.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wojciech Roszkowski, Lista największych właścicieli ziemskich w Polsce w 1922 r., [w:] Przegląd Historyczny, 1983, Tom 74 , Numer 2, s. 285.
  2. M.P. z 1930 r. nr 260, poz. 351 „za przyczynienie się do rozwoju rolnictwa oraz za zasługi położone w związku z Międzynarodową Konferencją Rolniczą w Warszawie w r. 1930”.