Stephen Cottrell
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.
| Prymas Anglii | |
.jpg) Stephen Cottrell (2022) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Arcybiskup Yorku | |
| Okres sprawowania |
od 2020 |
| Biskup Chelmsford | |
| Okres sprawowania |
2010–2020 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1984 |
| Nominacja biskupia |
6 stycznia 2004 |
| Sakra biskupia |
4 maja 2004 |
| Data konsekracji |
4 maja 2004 |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce | |
| Konsekrator |
Stephen Geoffrey Cottrell (ur. 31 sierpnia 1958 w Leigh-on-Sea) – brytyjski duchowny anglikański, od 2004 do 2010 biskup pomocniczy Oksfordu, w latach 2010–2020 biskup Chelmsford, od 2020 arcybiskup metropolita Yorku i prymas Anglii. Od 2014 członek Izby Lordów.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kształcił się w Belfairs High School w Leigh-on-Sea i na Polytechnic of Central London. Przez krótki czas pracował w przemyśle filmowym i w londyńskim St Christopher’s Hospice. W 1981 rozpoczął studia na anglikańskiej uczelni St Stephen's House w Oksfordzie, w wieku 25 lat wyświęcony na diakona. Uzyskał tytuł naukowy Master of Arts na St Mellitus College[1].
W latach 80. posługiwał przy parafii Chrystusa i św. Pawła w Forest Hill, a w latach 1988–1993 – parafii św. Wilfryda w Chichesterze, jednocześnie będąc wicedyrektorem ds. studiów pastoralnych na Chichester Theological College. Następnie objął funkcje misjonarza diecezjalnego oraz kapelana biskupiego ds. ewangelizacji w diecezji Wakefield. W 1998 został członkiem zespołu Springboard zajmującego się ewangelizacją. W 2001 mianowany kanonikiem kapituły katedralnej w Peterborough[1].
6 stycznia 2004 nominowany na urząd biskupa pomocniczego Oksfordu z tytułem biskupa Reading[2]. Święcenia biskupie przyjął 4 maja 2004 z rąk arcybiskupa Rowana Williamsa w katedrze św. Pawła w Londynie[3].
22 marca 2010 ogłoszony biskupem diecezji Chelmsford[4], urząd objął 6 października 2010, a 27 listopada 2010 odbył ingres do katedry w Chelmsford[5]. 25 marca 2014 wprowadzony do Izby Lordów jako jeden z lordów duchownych[6].
W grudniu 2019 ogłoszony następcą abpa Johna Sentamu jako arcybiskup Yorku i prymas Anglii[7]. 11 czerwca 2020 jego nominacja przez królową Elżbietę II została formalnie zatwierdzona przez kapitułę katedralną w Yorku[8]. W niedzielę, 18 października 2020, odbył ingres do York Minster[9].
W 2023 arcybiskup określił tekst modlitwy Ojcze nasz jako problematyczny ze względu na jego patriarchalny wydźwięk. Jego wypowiedź spotkała się z aprobatą m.in. walijskiej posłanki Partii Pracy Christiny Rees, lecz została skrytykowana przez środowiska konserwatywne, które podkreśliły biblijną genezę słów modlitwy[10].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Ma żonę Rebeccę i trzech synów[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Stephen Cottrell's biography [online], The Archbishop of York [dostęp 2024-05-14] (ang.).
- ↑ wfn.org | ACNS3732 Peterborough Cathedral's Canon Pastor, Stephen [online], archive.wfn.org [dostęp 2024-05-14].
- ↑ New Bishop of Reading consecrated [online], 4 maja 2004 [dostęp 2024-05-14] (ang.).
- ↑ Next Bishop of Chelmsford comes home "hungry for us to be a Church that connects with every person and every community" [online], archive.ph [dostęp 2024-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2012-08-03].
- ↑ Bishop of Chelmsford: Together we will be a transforming presence and make Christ known. :: The Diocese of Chelmsford [online], web.archive.org, 9 lutego 2011 [dostęp 2024-05-14] [zarchiwizowane z adresu 2011-02-09].
- ↑ Introduction: The Lord Bishop of Chelmsford, [w:] publications.parliament.uk [online] [dostęp 2024-05-14].
- ↑ Harriet Sherwood, Stephen Cottrell named as next archbishop of York, „The Guardian”, 17 grudnia 2019, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-05-14] (ang.).
- ↑ Rosalind Kelly, York Minster [online], York Minster, 11 czerwca 2020 [dostęp 2024-05-14] (ang.).
- ↑ A service of Evensong with the Enthronement of the Archbishop of York [online], The Archbishop of York [dostęp 2024-05-14] (ang.).
- ↑ Harriet Sherwood, Lord’s Prayer opening may be ‘problematic’, says archbishop, „The Guardian”, 7 lipca 2023, ISSN 0261-3077 [dostęp 2024-05-14] (ang.).