Sutno
52°18′28″N 23°06′51″E/52,307778 23,114167| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
85 |
| Kod pocztowy |
17-307[4] |
| Tablice rejestracyjne |
BSI |
| SIMC |
0035151[5] |
Położenie na mapie gminy Mielnik  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu siemiatyckiego  | |
| 52°18′28″N 23°06′51″E/52,307778 23,114167[1]
| |
Sutno – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Mielnik[5][6]. W niewielkiej odległości przepływa rzeka Bug.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława w Niemirowie[7].
Etymologia miejscowości i nazwy miejscowe[edytuj | edytuj kod]
Nazwa miejscowości pochodzi od sutek, czyli niewielkich pak drewna, związanych sznurami, a następnie spuszczanych Bugiem do pobliskich miejscowości. W Sutnie często występują typowo miejscowe nazwiska: Kałan, Kałanczyński, Kałaczyński oraz Lewkowicz, a także Mormol i Maćkowiak; to ostatnie pochodzi od miejscowości Maćkowicze, znajdującej się w odległości ok. 10 km od Sutna.
Gospodarka i zatrudnienie mieszkańców[edytuj | edytuj kod]
Część domów na obszarze wsi pełni funkcje obiektów agroturystycznych. Mieszkańcy Sutna trudną się rolnictwem, a także pracują w terminalu przepompowującym ropę naftową w Adamowie-Zastawie, gdzie przechodzi rurociąg "Przyjaźń" i w kopalni kredy w Mielniku.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Przez miejscowość przechodzi żółty szlak kupiecki. Znajdują się w niej:
- zabytkowa zabudowa z lat 20. XX wieku,
- pomnik zbudowany na pamiątkę pacyfikacji wsi w roku 1941.[8],
- park, będący pozostałością po dworze Pieńkowskich, zburzonym w 1939 roku.[9],
- kaplica pomocnicza parafii Niemirów, powstała w wyniku rozbudowy kamiennej kaplicy w kształcie obszernej groty powstałej w 1952 staraniem rodziny Sidewiczów dla upamiętnienia mieszkańców wsi zamordowanych przez Niemców 22 czerwca 1941[10].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czerwcu 1941 Niemcy, w odwecie za opór stawiany przez radziecką strażnicę, spalili wieś oraz zamordowali w zbiorowej egzekucji 19 mężczyzn[11].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 133849
- ↑ Wieś Sutno w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-12-26], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1224 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Szlak kupiecki. siemiatycze.pl (Starostwo Powiatowe Siemiatycze). [dostęp 2013-06-05].
- ↑ Szlak kupiecki. Zielone Wrota - Stowarzyszenie na Rzecz Ekorozwoju "AGRO-GROUP". [dostęp 2009-07-24].
- ↑ Agnieszka Olędzka: Dzieje miejscowości i parafii rzymskokatolickiej Niemirów nad Bugiem. [dostęp 2013-06-05].
- ↑ Waldemar Monkiewicz. Pacyfikacje wsi w regionie białostockim (1939, 1941-1944). „Białostocczyzna”. 1 (9), s. 31, 1988.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sutno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 611.
- Siedziba gminy:Mielnik
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Integralne części wsi |
|
