Sylviane Telliez

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sylviane Telliez
Data i miejsce urodzenia

20 października 1942
Épinay-sur-Seine

Wzrost

170 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Madryt 1968 bieg na 50 m
złoto Belgrad 1969 sztafeta 4 × 1 okrążenie
złoto Wiedeń 1970 sztafeta 1+2+3+4 okrążenia
srebro Belgrad 1969 bieg na 50 m
srebro Wiedeń 1970 bieg na 60 m
srebro Sofia 1971 bieg na 60 m
brąz Grenoble 1972 bieg na 50 m
brąz Rotterdam 1973 bieg na 60 m
Igrzyska śródziemnomorskie
złoto Tunis 1967 bieg na 100 m

Sylviane Telliez z domu Marotel (ur. 20 października 1942 w Épinay-sur-Seine[1]) – francuska lekkoatletka, sprinterka, wielokrotna medalistka halowych mistrzostw Europy, trzykrotna olimpijka.

Zajęła 8. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadła w półfinale biegu na 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie[2].

Zwyciężyła w biegu na 100 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1967 w Tunisie[3].

Zdobyła zloty medal w biegu na 50 metrów na europejskich igrzyskach halowych w 1968 w Madrycie[4]. Na igrzyskach olimpijskich w 1968 w Meksyku zajęła 8. miejsce w finale sztafety 4 × 100 metrów oraz odpadła w eliminacjach biegów na 100 metrów i na 200 metrów[1].

Zwyciężyła w sztafecie 4 × 1 okrążenie (sztafeta francuska biegła w składzie: Odette Ducas, Telliez, Colette Besson i Christiane Martinetto) oraz zdobyła srebrny medal w biegu na 50 metrów (za Ireną Szewińską) na europejskich igrzyskach halowych w 1969 w Belgradzie[5]. Na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach zajęła 8. miejsce w biegu na 100 metrów i 4. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów[6].

Zdobyła złoty medal w sztafecie szwedzkiej 1+2+3+4 okrążenia (w składzie: Telliez, Mireille Testanière, Besson i Nicole Duclos) oraz srebrny medal w biegu na 60 metrów (przegrywając tylko z Renate Stecher z NRD) na halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu. Na kolejnych halowych mistrzostwach Europy w 1971 w Sofii ponownie zdobyła srebrny medal w biegu na 60 metrów, również za Stecher[7]. Zakwalifikowała się do półfinału biegu na 100 metrów na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach, lecz w nim nie wystąpiła wskutek odniesionej kontuzji[8].

Zdobyła brązowy medal w biegu na 50 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1972 w Grenoble[9]. Na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium odpadła w półfinale biegu na 20 metrów i ćwierćfinale biegu na 100 metrów[1].

Na halowych mistrzostwach Europy w 1973 w Rotterdamie zdobyła brązowy medal w biegu na 60 metrów. Był to jej szósty medal w biegu sprinterskim na tej imprezie. Na kolejnych halowych mistrzostwach Europy w 1974 w Göteborgu zajęła w tej konkurencji 8. miejsce[10]. Zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów oraz odpadła w eliminacjach biegów na 100 metrów i na 200 metrów na mistrzostwach Europy w 1974 w Rzymie[11]. Zajęła 5. miejsce w finale biegu na 60 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1976 w Monachium[12]. Na igrzyskach olimpijskich w 1976 w Montrealu odpadła w ćwierćfinale biegu na 100 metrów i eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów[1].

Była mistrzynią Francji w biegu na 100 metrów w latach 1968–1975 oraz w biegu na 200 metrów w latach 1967 i 1969–1973, wicemistrzynią w biegu na 100 metrów w 1965, 1967 i 1976 oraz w biegu na 200 metrów w 1966 i 1968, a także brązową medalistką w biegu na 100 metrów w 1966 i w biegu na 200 metrów w 1965. W hali była mistrzynią Francji w biegu na 50 metrów w 1972, a w biegu na 60 metrów była mistrzynią w 1973, 1975 i 1976 oraz wicemistrzynią w 1974[13][14].

Dwukrotnie poprawiała rekord Francji w biegu na 100 metrów do czasu 11,1 s (14 czerwca 1972 w Berlinie), a w biegu na 200 metrów w 1968 poprawiła rekord swego kraju na 23,6 s. zaś 14 czerwca 1972 w Berlinie wyrównała go wynikiem 23,0 s (wcześniej osiągniętym przez Nicole Pani). Wielokrotnie poprawiała rekord Francji w sztafecie 4 × 100 metrów do rezultatu 43,95 s (30 lipca 1976 w Montrealu)[15].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Sylviane Telliez [online], olympedia.org [dostęp 2020-10-26] (ang.).
  2. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 527, 530 [dostęp 2019-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2019-04-19] (ang.).
  4. European Athletics Indoor Championships – Madrid 1968 [online], European Athletics [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-11] (ang.).
  5. European Athletics Indoor Championships – Belgrade 1969 [online], European Athletics [dostęp 2021-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-12] (ang.).
  6. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 534-537 [dostęp 2019-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  7. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 417, 418, 421 [dostęp 2019-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  8. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 542 [dostęp 2019-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  9. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 426 [dostęp 2019-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  10. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 431, 436 [dostęp 2019-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  11. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 550, 552-553 [dostęp 2019-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  12. European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 445 [dostęp 2019-04-19] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
  13. Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1888 à 1969 [online], cdm.athle.com, 6 listopada 2021, s. 328, 337, 347, 357, 369 [dostęp 2021-11-11] (fr.).
  14. Gérard Dupuy, Les finalistes des championnats de France – 1970 à 1980 [online], cdm.athle.com, 22 października 2021, s. 9, 26, 30, 45, 49, 64, 68, 83, 87, 92, 107, 109 [dostęp 2021-11-05].
  15. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 213, 221 i 360. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]