Szedzieński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Szedzieński (Szedziński) – polski herb szlachecki z nobilitacji.

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

Na tarczy dzielonej w słup, w polu prawym, błękitnym lew naturalny, wspięty, w lewo, pole lewe czerwone z bordiurą złotą.

Klejnot: nieznany.

Labry nieznanej barwy.

Najwcześniejsze wzmianki[edytuj | edytuj kod]

Nadany Erazmowi i Stanisławowi Szedzińskim 15 sierpnia 1552[2].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Ponieważ herb Szedziński był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:

Szedzieński (Szedziński).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
  2. Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 274. ISBN 83-7181-217-5.