Szkotowo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Artykuł

53°24'08"N 20°16'52"E

- błąd

38 m

WD

53°24'14.90"N, 20°16'49.48"E

- błąd

1 m

Odległość

231 m

Szkotowo
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

nidzicki

Gmina

Kozłowo

Liczba ludności (2010)

946

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

13-124[1]

Tablice rejestracyjne

NNI

SIMC

0479468

Położenie na mapie gminy Kozłowo
Mapa konturowa gminy Kozłowo, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Szkotowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Szkotowo”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Szkotowo”
Położenie na mapie powiatu nidzickiego
Mapa konturowa powiatu nidzickiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Szkotowo”
Ziemia53°24′08″N 20°16′52″E/53,402222 20,281111

Szkotowo (niem. Skottau) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Kozłowo.

Do 1954 roku oraz w latach 1973–1977 miejscowość była siedzibą gminy Szkotowo. W latach 1954-1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Szkotowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.

Wieś leży nad jeziorem Szkotowskim, które połączone jest małym kanałem z jeziorem Kownatki.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W jeziorze Kownatki odkryto ślady budowli palowych. Z historią Szkotowa związany jest ród Kostków. W 1600 miejscowość ta należała do Mikołaja, Jana, Stanisława i Feliksa Kostków[2]. W 1638 właścicielem był Jan Kostka. W wiekach XVII i XVIII właścicielami prócz Kostków-Szkotowskich byli Mogiłowscy i Kownaccy[3].

Kościół zbudowany w latach 1874–1877. W ołtarzu obraz Zmartwychwstania.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1274 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  2. Kętrzyński 1882 ↓, s. 352 – bracia posiadali w sumie 80 włók.
  3. Kętrzyński 1882 ↓, s. 354-355.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]