Sępia Przełączka
49°11′55″N 20°12′15″E/49,198611 20,204167 Sępia Przełączka wśród podpisanych obiektów | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
| 49°11′55″N 20°12′15″E/49,198611 20,204167
| |
Sępia Przełączka (słow. Supia štrbina, niem. Mittlere Fünfseenscharte, węg. Középső-Öt-tavi-csorba[1]) – przełączka położona w słowackiej części Tatr Wysokich. Znajduje się w długiej grani bocznej odchodzącej na południowy wschód od Wyżniego Baraniego Zwornika w kierunku Durnego Szczytu. Oddziela ona Sępią Turnię od Pięciostawiańskiej Turni. Na jej siodło nie prowadzą żadne znakowane szlaki turystyczne, najdogodniejsza droga dla taterników wiedzie ze Schroniska Téryego w Dolinie Pięciu Stawów Spiskich przez Pośredni Spiski Kocioł[2].
W północnych ścianach grani z Sępią Przełączką, opadających do Doliny Dzikiej, znajduje się Dzika Galeria – wielki system tarasów prowadzący spod Spiskiej Grzędy aż pod wierzchołek Sępiej Turni[2].
Polska i słowacka nazwa Sępiej Przełączki pochodzi od Sępiej Turni. Nazwy niemiecka i węgierska pochodzą od Pięciostawiańskiej Turni, której to nazwa wywodzi się od położonej poniżej Doliny Pięciu Stawów Spiskich[1].
Pierwsze wejścia:
- Károly Jordán i Gyula Dőri, 18 lipca 1901 r. – letnie,
- Eugen Fehér i Milan Valovič, 23 kwietnia 1953 r. – zimowe[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XX. Baranie Rogi – Durny Szczyt. Warszawa: Sport i Turystyka, 1976, s. 110-111.