Tadeusz Orlof

Tadeusz Orlof
Data i miejsce urodzenia	4 lipca 1926 ; Ołpiny
Data śmierci	8 grudnia 1989
	Poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji
Okres	od 1976; do 1985
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
	Odznaczenia

Tadeusz Orlof (ur. 4 lipca 1926 w Ołpinach, zm. 8 grudnia 1989) – polski działacz ruchu ludowego, polityk, poseł na Sejm PRL VII i VIII kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Władysława i Zofii. Uzyskał tytuł magistra filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1947 należał do Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici”, a następnie do Związku Młodzieży Polskiej i Związku Młodzieży Wiejskiej (w którym był m.in. wiceprzewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego w Krakowie). Związany z oświatą – pracował jako nauczyciel (1952–1953), kierownik internatu (1953–1954) oraz zastępca dyrektora Liceum Pedagogicznego w Krzeszowicach (1954–1965).

W 1953 wstąpił do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. Od 1968 do 1973 był wiceprezesem Zarządu Wojewódzkiego Ligi Obrony Kraju w Krakowie. W latach 1973–1980 był prezesem Wojewódzkiego Komitetu ZSL w Szczecinie. Członek Naczelnego Komitetu ZSL 1976–1980. W latach 1984–1989 wiceprzewodniczący Komisji Propagandy i Prasy NK ZSL. Był radnym Miejskiej i Wojewódzkiej Rady Narodowej w Krakowie (od 1964 do 1973 stał na czele komisji oświaty w WRN), także wiceprzewodniczącym WRN w Szczecinie. W 1976 uzyskał mandat posła na Sejm PRL VII kadencji, w 1980 ponownie na swoją drugą kadencję. Został wybrany w okręgu Stargard Szczeciński z listy ZSL. W latach 1975–1980 zasiadał w Komisji Kultury i Sztuki, podczas VIII kadencji w Komisjach: Gospodarki Morskiej i Żeglugi, Prac Ustawodawczych oraz Spraw Zagranicznych. Był również sekretarzem Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Sztandaru Pracy II klasy
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Złoty Krzyż Zasługi

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]