Tarnobrzeska Dolina Wisły

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Wisła, Sandomierz

Tarnobrzeska Dolina Wisły – specjalny obszar ochrony siedlisk obejmujący 45-kilometrowy odcinek doliny Wisły od ujścia Wisłoki w Gawłuszowicach do Sandomierza. Tak ujęty obszar zajmuje powierzchnię 4059,7 ha.

W obszarze występuje siedem typów siedlisk z załącznika I dyrektywy siedliskowej:

starorzecza
zbiorowiska włosieniczników ze związku Ranunculion fluitantis
zalewane i muliste brzegi rzek
ziołorośla nadrzeczne
łąki selernicowe
łąki świeże
łęgi

Wśród zwierząt z załącznika II występują:

bóbr Castor fiber
wydra Lutra lutra
czerwończyk nieparek Lycaena dispar
modraszek nausitous Phengaris nausithous
boleń Aspius aspius

	W Wikimedia Commons znajdują się multimedia związane z tematem: Tarnobrzeska Dolina Wisły

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Majkut A. 2012. Tarnobrzeska Dolina Wisły. pp. 296-299. W: Rogała D., Marcela A. (red.). Obszary Natura 2000 na Podkarpaciu. Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Rzeszowie, Rzeszów 2012. ISBN 978-83-934061-1-1

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tarnobrzeska_Dolina_Wisły&oldid=53809312”