Teofilakt (Moisiejew)
| Nikołaj Moisiejew Николай Моисеев | |
| Biskup mytiszcziński | |
.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
30 kwietnia 1949 |
| Data śmierci |
22 marca 2023 |
| Biskup dmitrowski | |
| Okres sprawowania |
2011–2021 |
| Biskup mytiszcziński | |
| Okres sprawowania |
2021 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
28 kwietnia 1983 |
| Prezbiterat |
28 sierpnia 1983 |
| Nominacja biskupia |
marzec 2002 |
| Chirotonia biskupia |
20 kwietnia 2002 |
Teofilakt, imię świeckie Nikołaj Aleksiejewicz Moisiejew (ur. 30 kwietnia 1949 w obwodzie smoleńskim, zm. 22 marca 2023[1]) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1975 ukończył w Moskwie studia historyczno-archiwistyczne i przed trzy lata pracował w Państwowym Archiwum Obwodu Moskiewskiego. Następnie do 1990 pracował w wydziale wydawniczym Patriarchatu Moskiewskiego. W tym samym czasie ukończył kolejno naukę w moskiewskim seminarium duchownym i w Moskiewskiej Akademii Duchownej (1984) oraz został w nich zatrudniony jako wykładowca historii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego oraz Pisma Świętego Nowego Testamentu. 28 kwietnia 1983 złożył wieczyste śluby zakonne w ławrze Troicko-Siergijewskiej. 28 sierpnia 1983 został hieromnichem, zaś 4 grudnia 1985 otrzymał godność ihumena. 28 kwietnia 1995 podniesiony do godności archimandryty.
W marcu 2002 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego nominował go na biskupa briańskiego i siewskiego. Uroczysta chirotonia miała miejsce 20 kwietnia tego samego roku w soborze Chrystusa Zbawiciela w Moskwie. Jako konsekratorzy wzięli w niej udział patriarcha moskiewski i całej Rusi Aleksy II, metropolici kruticki i kołomieński Juwenaliusz, smoleński i kaliningradzki Cyryl, sołnecznogorski Sergiusz, wołokołamski i juriewski Pitirim, arcybiskup niżnonowogrodzki i arzamaski Eugeniusz, istriński Arseniusz, wieriejski Eugeniusz oraz biskupi Nifon (z Patriarchatu Antiochii), oriechowo-zujewski Aleksy, dmitrowski Aleksander, siergijew-posadski Teognost (Guzikow) i permski i solikamski Irynarch.
28 grudnia 2011 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przeniósł go do eparchii moskiewskiej w charakterze jej biskupa pomocniczego, z tytułem biskupa dmitrowskiego[2]. W eparchii moskiewskiej biskup Teofilakt odpowiadał za wikariat południowo-zachodni, od lipca 2013 był także namiestnikiem stauropigialnego monasteru św. Andrzeja w Moskwie[3]. W 2021 r. tytuł hierarchy uległ zmianie na „biskup mytiszcziński”[4].
27 listopada 2021 r. dekretem patriarszym został odwołany z pełnionych funkcji[5] i objęty zakazem sprawowania nabożeństw. Oficjalna przyczyna tej decyzji nie została podana, jednak kilka dni przed wydaniem dekretu w internecie pojawiło się nagranie, na którym hierarcha próbuje uderzyć służącego razem z nim duchownego. Sprawa została przekazana do rozpatrzenia Świętemu Synodowi[6]. Ostatecznie na mocy jego postanowienia 29 grudnia tego samego roku biskup przeszedł w stan spoczynku; na miejsce pobytu hierarchy wyznaczono ławrę Troicko-Siergijewską[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Преставился ко Господу епископ Феофилакт (Моисеев) / Новости / Патриархия.ru [online], patriarchia.ru [dostęp 2024-04-26] (ros.).
- ↑ Священный Синод Русской Православной Церкви завершил последнее в 2011 году заседание
- ↑ Епископ Дмитровский Феофилакт возглавил первую Божественную литургию в возрождаемом Андреевском монастыре города Москвы
- ↑ ЖУРНАЛЫ заседания Священного Синода от 13 апреля 2021 года – ЖУРНАЛ № 4. patriarchia.ru, 13 kwietnia 2021. [dostęp 2021-04-15]. (ros.).
- ↑ Временное управление Андреевским ставропигиальным монастырем поручено митрополиту Каширскому Феогносту. patriarchia.ru, 27 listopada 2021. [dostęp 2021-11-28]. (ros.).
- ↑ Епископ Феофилакт после появления резонансного видео временно лишен права священнослужения [online], ТАСС [dostęp 2021-12-29].
- ↑ ЖУРНАЛЫ Священного Синода от 29 декабря 2021 года. patriarchia.ru, 29 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-29]. (ros.).