Théophile Ysaÿe
.jpg)
| |
| Imię i nazwisko |
Théophile Antoine Ysaÿe |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Théophile Antoine Ysaÿe[1], także Théo Ysaÿe[1] (ur. 22 marca 1865 w Verviers, zm. 24 marca 1918 w Nicei[1][2]) – belgijski kompozytor i pianista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Brat Eugène’a Ysaÿe’a[1][2]. Studiował w konserwatorium w Liège (1876–1880)[1][2]. W 1881 roku wyjechał do Berlina, gdzie podjął naukę w klasie fortepianu w Neue Akademie der Tonkunst Theodora Kullaka[1][2]. Pobierał także lekcje kompozycji u Césara Francka w Paryżu[1][2]. Po 1881 roku często koncertował, także razem z bratem[1][2]. Od 1889 do 1900 roku uczył gry na fortepianie w Académie de Musique w Genewie[1]. W Brukseli prowadził Sociéte des Concerts Ysaÿe[1][2]. Po niemieckiej inwazji na Belgię w 1914 roku emigrował wraz z bratem do Londynu, a stamtąd do Nicei, gdzie zmarł[2].
Skomponował m.in. 2 symfonie (I F-dur 1904, II 1915 nieukończona), poematy symfoniczne Le cygne (1907), Les abeilles (1910) i La forêt et l’oiseau (1911), Fantaisie sur un thème populaire wallon (1903), Koncert fortepianowy Es-dur (1904), Kwintet fortepianowy h-moll (1913), Requiem na głosy solowe, chór i orkiestrę (ok. 1906), liczne utwory fortepianowe, chóralne i pieśni[1]. W jego muzyce widoczne są nawiązania do twórczości Césara Francka i Claude’a Debussy’ego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 12. Część biograficzna w–ż. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2012, s. 307. ISBN 978-83-224-0935-0.
- ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 4010–4011. ISBN 0-02-865571-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Théophile Ysaÿe – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project