Tsukumogami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tsukumogami z Hyakki-yakō-emaki
Biwa-bokuboku z Gazu-hyakki-tsurezure-bukuro, autorstwa Sekiena Toriyamy)
Hari-kuyō
Shigekiyo Utagawa, Tsukumogami i yōkai

Tsukumogami (jap. 付喪神 tsukumo-gami; duchy przedmiotów) – rodzaj japońskich duchów i straszydeł.

W okresie Muromachi (1336–1573) powstał ilustrowany zwój Tsukumogami-emaki ('Ilustrowany zwój prezentujący duchy/strachy przedmiotów domowych'). Przedstawia on historię starych przedmiotów, które zostały wyrzucone przy drodze. Rozgoryczone ludzką niewdzięcznością za wierną służbę, postanawiają się zemścić i w noc równonocy wiosennej wyruszają do miasta. Historia ta wiąże się z buddyjskimi wierzeniami Japończyków, iż także przedmioty martwe mają dusze[1].

Zagniewane, nieużyteczne, zniszczone, stare przedmioty codziennego użytku stają się straszydłami o nazwie tsukumogami, czyli – według legend japońskich – jednym z rodzajów upiorów yōkai. Tsukumogami uważane są za duchy i nadnaturalne istoty, a nie zaczarowane przedmioty. Najpopularniejszy artysta zajmujący się tym tematem, Sekien Toriyama, dodał te stworzenia do tworzonego przez siebie ilustrowanego katalogu yōkai.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Tsukumogami radykalnie różnią się wyglądem, w zależności od przedmiotu, z którego powstały. Niektóre z nich, jak te pochodzące z papierowych lampionów lub zniszczonych sandałów, mogą mieć łzy w oczach lub ostre zęby. Inne, jak różańce lub filiżanki, mogą mieć uśmiechnięte twarze i kończyny, dzięki czemu ukazują się jako przyjazne istoty.

Choć tsukumogami zazwyczaj są nieszkodliwe i co najwyżej okazjonalnie płatają figle, mogą zaatakować niczego nie podejrzewające ofiary. Jak ukazano w otogizōshi ('bajki', forma literatury rozrywkowej; krótkie opowiadania, często barwnie ilustrowane, służyły do czytania indywidualnego lub słuchania)[2] można doprowadzić je do gniewu, a one będą się zrzeszać, aby mścić się na tych, którzy traktują je jako niepotrzebne lub bezmyślnie je wyrzucają.

Takim przykładem zapobiegania ewentualnym nieszczęściom jest wyjątkowa, poważna ceremonia o nazwie hari-kuyō, odnosząca się do starych, czy połamanych szpilek i igieł[3]. Kobiety (czasem mężczyźni) elegancko ubrane wbijają swoje zużyte igły i szpilki w galaretowate kawałki tofu lub konnyaku, ustawiane na małym ołtarzyku, na dziedzińcu świątyni buddyjskiej lub chramu shintō[4].

Ta starożytna ceremonia trwająca od ponad czterystu lat łączy profesjonalistów z dziedziny mody: projektantów, krawców, producentów kimon, studentów mody, a także gospodyń domowych, które lubią szyć. Każdy może wyrazić swoją wdzięczność za igły i szpilki, które umożliwiły im stworzenie ich pracy, a także modlić się o przyszłe, udane dzieła i prosić o więcej umiejętności[4].

Hari-kuyō odbywa się corocznie 8 lutego w regionie Kantō, a 8 grudnia w Kansai[4].

Ludzie uważają, że nowoczesne przedmioty nie mogą stać się tsukumogami, powodem tego jest to, że odpycha je energia elektryczna.

Rodzaje tsukumogami[edytuj | edytuj kod]

Najbardziej znane:

  • abumi-guchi: strzemię;
  • bake-zōri: słomiane sandały;
  • biwa-bokuboku: biwa;
  • boroboro-ton: futon (posłanie w stylu japońskim);
  • chōchin-obake: papierowy lampion;
  • furu-utsubo: kołczany łuczników;
  • ichiren-bōzu: heroiczny różaniec z otogizōshi;
  • ittan-momen: rolka bawełny;
  • kameosa: dzbany, naczynia do sake lub wody;
  • kasa-obake: parasole;
  • kosode-no-te: kimona o krótkich rękawach;
  • koto-furunushi: koto (instrument);
  • kyōrinrin: zwoje, sutry, książki pokryte kurzem, nieczytane przez właścicieli;
  • morinji-no-okama: czajniki na herbatę;
  • shami-chōrō: shamisen;
  • shiro-uneri: zużyte ścierki do naczyń;
  • ungai-kyō: lustra ukazujące demony i monstra;
  • yama-oroshi: tarka do rzodkwi.

W kulturze popularnej[edytuj | edytuj kod]

  • W filmie animowanym, Hellboy: Sword of Storms, profesor Sakai wysyła kilka tsukumogami po sojuszników Hellboya - Kate Corrigan i Russela Thorne.
  • W popularnym MMO, AdventureQuest Worlds, tsukumogami pojawia się na złomowisku.
  • Karakasa jest potworem z popularnego MMORPG Ragnarok Online.
  • Kilka Pokémonów jest bazowanych na tych demonach.
  • W popularnej japońskiej grze Okami gracze otrzymują stuletni miecz Tsukuyomi.
  • W grze online zOMG - Gaia Online, wszyscy przeciwnicy są tsukumogami.
  • W japońskiej grze Touhou, w części 14 występują siostry Benben i Yatsuhashi Tsukumo, będące biwa-bokuboku i koto-furunushi. Boss Extra Stage - Raiko Horikawa - również jest tsukumogami.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Picturecology: A Picture Book for "Living Lightly on the Earth". Diane Publishing Company, 1998. s. 12. [dostęp 2018-10-05]. (ang.).
  2. Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012, s. 190-191. ISBN 978-83-01-17214-5.
  3. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 405. ISBN 4-7674-2015-6.
  4. a b c Hari Kuyo - An Unusual Ceremony. Japan Experience, 26.04.2016. [dostęp 2018-10-04]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Michael Dylan Foster: Pandemonium and parade: Japanese monsters and the culture of yōkai. University of California Press, 2008, s. 312. ISBN 978-0520253629.
  • Noriko T. Reider: Tsukumogami ki. Nanzan Institute for Religion and Culture, 2009.