Przejdź do zawartości

Ukraińska Partia Radykalna (1890)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ukraińska Partia Radykalna
Українська радикальна партія
Państwo

 Austro-Węgry

Data założenia

4 października 1890

Data rozwiązania

wrzesień 1939

Ideologia polityczna

socjalizm, nacjonalizm

Ukraińska Partia Radykalna (ukr. Українська радикальна партія, URP) – ukraińska partia o proweniencji socjalistyczno-narodowej, założona we Lwowie 4 października 1890. Pierwsza ukraińska partia polityczna. Początkowo działała pod nazwą Rusko-Ukraińska Partia Radykalna (ukr. Русько-українська радикальна партія). Od 1926 - Ukraińska Partia Socjalistyczno-Radykalna.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Inicjatorami jej powstania byli: Iwan Franko, Mychajło Pawłyk, Wiaczesław Budzynowski, Jewhen Łewyćkyj, Seweryn Danyłowycz i Kyryło Trylowski. Głosiła hasła społecznie radykalne (państwo „bez popa i pana”). W pierwszych latach działalności pod wpływem poglądów Mychajło Drahomanowa. W 1895 roku wprowadziła do programu zapisy o „zjednoczeniu i niepodległości wszystkich ziem ukraińskich”. W ramach Austro-Węgier RURP była zwolennikiem podziału Galicji na dwa odrębne kraje koronne: Wschodni (ukraiński) i Zachodni (polski). Pod względem ideologicznym wewnętrznie niespójna.

Od 1895 w partii walczyły ze sobą trzy frakcje: socjaliści-narodowcy (drahomanowcy), socjaliści-marksiści i radykalni narodowcy. W 1899 działacze partii utworzyli dwie nowe partie, odrębne od dalej istniejącej RURP:

Po tym rozłamie partia stała się właściwie chłopską, ale nie straciła na znaczeniu. Po wyborach w 1911 roku wprowadziła do Reichsratu Przedlitawii 5 posłów (Łew Baczynski, Wasyl Stefanyk, Kyryło Trylowski, Mykoła Łahodynśkyj, Pawło Ławruk), a w wyborach do galicyjskiego Sejmu Krajowego w 1913 – 6 posłów. Pozostali w RURP działacze od 1900 roku tworzyli na terenie Królestwo Galicji i Lodomerii i Bukowiny struktury paramilitarnej organizacji: Towarzystwo Gimnastyczno-Pożarnicze „Sicz”. RURP w Sejmie Krajowym Galicji i Izbie Posłów parlamentu w Wiedniu współpracowała z UNDP. W latach 1918–1919 współtworzyła Zachodnioukraińską Republikę Ludową. Od początku II Rzeczypospolitej nie uznawała polskiego panowania w Galicji Wschodniej.

W 1926 roku połączyła się z działającą na Wołyniu Ukraińską Partią Socjalistów Rewolucjonistów, tworząc Ukraińską Partię Socjalistyczno-Radykalną. Od 1931 członek Międzynarodówki Partii Socjalistycznych (tzw. Międzynarodówki 2 1/2). Opowiadała się za niepodległością Ukrainy, demokracją, reformą rolną, nacjonalizacją, sekularyzacją oraz promowała spółdzielczość. Opozycyjna wobec rządów sanacji, sprzeciwiała się faszyzmowi i komunizmowi. W wyborach z 1928 roku zdobyła 7 mandatów, w 1930 roku weszła do Białoruskiego Bloku Wyborczego. W latach 30. znaczenie USRP zmalało. Działała do 1939. Organ prasowy – wydawany we Lwowie Hromadśkyj hołos[1].

Po agresji ZSRR na Polskę 17 września 1939, podobnie jak inne legalnie działające partie polityczne II Rzeczypospolitej podjęła decyzję o zaprzestaniu działalności dla ochrony swych członków przed represjami sowieckimi.

Jej czołowymi działaczami byli: Iwan Franko (do 1898), Mychajło Pawłyk (do 1914), Kyryło Trylowski, Łew Baczynski (w latach 30 XX wieku), Iwan Makuch.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ukraińska Partia Socjalistyczno-Radykalna. portalwiedzy.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-30)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]