Ulesie (województwo dolnośląskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulesie
wieś
Ilustracja
Kościół filialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

legnicki

Gmina

Miłkowice

Liczba ludności (III 2011)

525[2]

Strefa numeracyjna

76

Kod pocztowy

59-222[3]

Tablice rejestracyjne

DLE

SIMC

0365902

Położenie na mapie gminy Miłkowice
Mapa konturowa gminy Miłkowice, na dole znajduje się punkt z opisem „Ulesie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Ulesie”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Ulesie”
Położenie na mapie powiatu legnickiego
Mapa konturowa powiatu legnickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulesie”
Ziemia51°13′19″N 16°06′24″E/51,221944 16,106667[1]

Ulesie (niem. Waldau) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie legnickim, w gminie Miłkowice[4][5].

W latach 1975–1998 wieś należała administracyjnie do województwa legnickiego.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

W kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Waldaw.[6][7]. W 1475 roku w łacińskich statutach Statuta Synodalia Episcoporum Wratislaviensium miejscowość wymieniona jest w formie Waldaw.[8]

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Obelisk tzw. Kolumna Łez

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[9]:

  • kościół filialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny, wzmiankowany w 1389 r., wzniesiony około 1500 r. W 1900 r. przeszedł restaurację, a ostatni jego remont odbył się w 1964 r. Północną ścianę świątyni zdobi barokowy portal z 1623 r. W murach kościoła osadzony jest szereg nagrobków z drugiej połowy XVI w.

inne zabytki:

  • obelisk zwany Kolumną Łez, wystawiony przez księcia legnicko-brzeskiego, Jerzego III na pamiątkę rozstania z córką, Dorotą Elżbietą, która po ślubie opuściła dom rodzinny wyjeżdżając do męża. Pierwotnie wzniesiony w roku 1664, był najstarszym na Śląsku nowożytnym pomnikiem o charakterze świeckim, ustawionym w miejscu publicznym. Kilkakrotnie niszczony i odbudowywany, ostatecznie przeniesiony z pierwotnego miejsca u wylotu gościńca do centrum wsi, gdzie stoi do dziś[10].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 142768
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1313 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. GUS. Rejestr TERYT
  6. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis. dokumentyslaska.pl. [dostęp 2012-10-24].
  7. H. Markgraf, J. W. Schulte, Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis, Breslau 1889.
  8. Franz Xaver Seppelt,"Die Breslauer Diözesansynode vom Jahre 1446", Franz Goerlich, Breslau 1912, str. 97. - tekst łaciński statutów w wersji zdigitalizowanej.
  9. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 96. [dostęp 2012-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  10. Plan Rozwoju Lokalnego Gminy Miłkowice. [dostęp 2008-09-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-02-11)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]