Ulica Białobrzeska w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Białobrzeska w Warszawie
Ochota
Ilustracja
Ulica Białobrzeska na wysokości ul. Barskiej
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Warszawa

Długość

1810 m[1]

Przebieg
ul. Urbanistów
światła 0 m ul. K. Dickensa
420 m ul. Opaczewska
590 m ul. Dunajecka
światła 680 m ul. Bitwy Warszawskiej 1920 r.
760 m ul. Przemyska
830 m ul. Siewierska
900 m ul. Rokosowska
1080 m ul. Częstochowska
1170 m ul. Nieborowska
1230 m ul. Lelechowska
1260 m ul. Radomska
1300 m ul. Kopińska
światła 1330 m ul. Kopińska

ul. ppłk. M. Sokołowskiego "Grzymały"

1410 m ul. Węgierska
1480 m ul. Barska
1580 m ul. T. Joteyki
1670 m ul. Sękocińska
światła 1810 m Al. Jerozolimskie
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ulica Białobrzeska w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Białobrzeska w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Białobrzeska w Warszawie”
Ziemia52°12′51,0″N 20°58′27,3″E/52,214167 20,974250

Ulica Białobrzeska – ulica w dzielnicy Ochota w Warszawie.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Nazwa ulicy, nadana w 1928, pochodzi od miejscowości Białobrzegi[2].

Po 1930 pod nr 39 (u zbiegu z ul. Lelechowską) wzniesiono kamienicę Romana Felińskiego. Jej architektura jest przykładem „miękkiego” funkcjonalizmu – wybudowany w układzie liniowym trzypiętrowy dom otrzymał od strony ul. Białobrzeskiej półokrągłe wykusze.

W latach 1930–1932 pod nr 44 wybudowano funkcjonalistyczny gmach Gimnazjum Żeńskiego Fundacji im. Wandy z Possetów Szachtmajerowej według projektu Romualda Gutta[3]. Tynkowaną elewację ozdabiają pasy z surowej cegły na wysokości okien każdej z kondygnacji, co wprowadza poziomy układ fasady. Obecnie w budynku mieści się Zespół Szkół Specjalnych nr 109, wcześniej Szkoła Podstawowa nr 9 im. gen. dyw. Stefana Roweckiego „Grota”.

Na odcinku od ulicy Rokosowskiej do Bitwy Warszawskiej 1920 Roku dominuje socrealistyczna zabudowa osiedla Ochota I, natomiast dalej na południe pierzeje tworzą bloki osiedla Szosa Krakowska.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Mapa Warszawy [online], Urząd m.st. Warszawy [dostęp 2020-11-29].
  2. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 251. ISBN 83-86619-97X.
  3. Błażej Pindor: Warszawa Gutta. Warszawa: Narodowy Instytut Architektury i Urbanistyki, 2018, s. 108. ISBN 978-83-946849-7-6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]