Ulica Szczęśliwicka w Warszawie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ulica Szczęśliwicka w Warszawie
Ochota
Ilustracja
Ulica Szczęśliwicka na wysokości
ul. Opaczewskiej
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Przebieg
rondo Bohdana Pniewskiego (←ul. K. Dickensa, ul. Drawska→)
światła ul. Opaczewska (wjazd)
ul. Opaczewska (wyjazd)
ul. Opaczewska
ul. Dobosza
światła ul. Bitwy Warszawskiej 1920 r.
ul. Rokosowska / ul. Szujskiego
ul. Częstochowska
ul. Lelechowska
ul. Kopińska
światła ul. M. Grzymały-Sokołowskiego
ul. Sękocińska
Al. Jerozolimskie
Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Ulica Szczęśliwicka w Warszawie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Ulica Szczęśliwicka w Warszawie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Szczęśliwicka w Warszawie”
Ziemia52°12′55,8″N 20°58′11,8″E/52,215500 20,969944

Ulica Szczęśliwicka – ulica w dzielnicy Ochota w Warszawie. Biegnie od Al. Jerozolimskich do ul. Dickensa.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ulica Szczęśliwicka w 1935 roku

Pierwotnie był to odcinek drogi od rogatek Wolskich przez Czyste i Szczęśliwice do Opaczy Wielkiej[1]. Nazwa ulicy, nadana na przełomie XIX i XX w., pochodzi od nazwy wsi Szczęśliwice[2]. Została uregulowana w czasach Królestwa Kongresowego. W 1845 została oddzielona od ulicy Przyokopowej torami kolei warszawsko-wiedeńskiej.

W XIX wieku była jedną z głównych dróg wsi Czyste. Później stała się częścią przedmieścia Ochota. Pod koniec XIX wieku została zabudowana. Budynki w okolicy ulicy Niemcewicza powstały na początku XX wieku. Wzdłuż ulicy zamieszkiwali głównie robotnicy. Zabudowę stanowiły niewielkie chaty i kilka małych kamienic. Była to wąska ulica, brukowana kamieniem polnym, nie posiadająca oświetlenia. Ponieważ budynki nie miały kanalizacji, wzdłuż niej rynsztokami płynęły ścieki.

W 1916 ulica wraz z Ochotą została włączona do Warszawy.

W 1927 wzdłuż ulicy poprowadzono tory Elektrycznych Kolei Dojazdowych (obecnie Warszawska Kolej Dojazdowa), ze stacjami Warszawa Zachodnia EKD, Warszawa Szczęśliwicka i Warszawa Opaczewska. Tory zlikwidowano w latach 70. Później położono nowe zlokalizowane na północ od zlikwidowanych. Przed II wojną światową w okolicy ulicy Opaczewskiej oraz pomiędzy ulicą Niemcewicza a Kopińską powstały nowe zabudowania. Wzdłuż środkowej części ulicy przeważały pola i tereny zielone.

W latach 50. XX wieku przy ulicy wybudowano kolejne domy mieszkalne. Zabudowano również jej stronę zachodnią, niezagospodarowaną przed wojną.

W 2009 zmieniono organizację ruchu na skrzyżowaniu z ul. Dickensa i ul. Drawską – zbudowane zostało rondo. W 2010 nadano mu nazwę Bohdana Pniewskiego[3].

Ważniejsze obiekty[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 300. ISBN 83-01-08836-2.
  2. Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 198. ISBN 83-86619-97X.
  3. Uchwała nr LXXXIII/2470/2010 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 10 czerwca 2010 r. w sprawie nadania nazwy rondu w Dzielnicy Ochota m.st. Warszawy. [w:] Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego [on-line]. edziennik.mazowieckie.pl, 26 lipca 2010. s. 29884. [dostęp 2020-02-08].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]