Wikipedysta:Alan ffm/Słupska Kolej Powiatowa
Słupska Kolej Powiatowa[edytuj | edytuj kod]
Do Słupskiej KP początkowo należało 55,4 km torów o szerokości 750 mm. W dniu 14 sierpnia 1897 r. otwarto linię Słupsk – Żelkowo – Smołdzino i Żelkowo – Dargoleza, w 1902 r. wydłużoną o 5,9 km do Cecenowa. W dniu 6 grudnia 1913 r. oddano do użytku dwie linie normalnotorowe Ustka – Komnino – Kępno Słupskie oraz Komnino – Smołdzino, która na odcinku Siecie – Smołdzino po 16 latach zastąpiła kolejkę wąskotorową. Od tej pory do Smołdzina można było dojechać tylko pociągiem normalnotorowym. Wkrótce rozebrano niepotrzebny odcinek Żelkowo – Siecie więc jedyną linią wąskotorową pozostała trasa Słupsk – Kępno Słupskie – Dominek – Żelkowo – Dargoleza – Cecenowo o długości 52 km. Ciekawostką jest że przez kolejnych 9 lat, do 1922 na odcinku Kępno Słupskie – Dominek istniały dwa równoległe tory: 750 mm i 1435 mm. Na odcinku tym panował ożywiony ruch (do 20 pociągów na dobę) i wg ówczesnych rozkładów jazdy na trasie tej dochodziło nieraz do wyścigów dwóch pociągów osobowych. W 1920 r. częściowo po nowej trasie przekuto na tor normalny odcinek Słupsk – Kępno Słupskie a w 1922 r. fragment Kępno Słupskie – Klęcino. Przez kolejnych 11 lat funkcjonował jeszcze odcinek wąskotorowy Klęcino – Dargoleza – Cecenowo (17,29 km) i wreszcie jesienią 1933 r. przekuto na szerokość normalną ostatni fragment Klęcino – Dargoleza równocześnie przeznaczając trasę Dargoleza – Cecenowo do rozbiórki. Po przebudowie linii na tor 1435 mm trasa Słupsk – Dargoleza uległa skróceniu o 2,7 km. Wszystkie te linie zostały rozkradzione przez Armię Czerwoną w kwietniu/maju 1945 r.
Stacje na liniach Słupskiej KP
Polskie nazwy stacji pochodzą od nazw miejscowości lub z pierwszego powojennego rozkładu jazdy
| km | polska nazwa | niemiecka nazwa |
| linia Słupsk Przystanek Osobowy – Cecenowo | ||
| 0,0 | Słupsk Przystanek Osobowy | Stolp Personen Haltepunkt |
| 1,0 | Słupsk Mały Dworzec | Stolp Kleinbahnhof |
| 3,2 | Ryczewo | Ritzow |
| 4,4 | Siemianice | Schmaatz |
| 6,7 | Swochowo | Schwuchow |
| 11,5 | Karżcino | Carzin, Karzin |
| 15,3 | Kępno Słupskie[1] | Gabel |
| 16,7 | Dominek | Dominke |
| 19,1 | Lękwica | Lankwitz (Kr. Stolp) |
| 20,3 | Żoruchowo | Sorchow |
| 24,3 0,0 |
Żelkowo | Wendisch Silkow |
| 3,0 | Choćmirowo | Neugutzmerow |
| 5,3 | Będziechowo | Bandsechow |
| 7,7 | Rumsko | Rumbske |
| 10,5 | Klęcino | Klenzin |
| 12,0 | Główczyce | Glowitz |
| 16,0 | Wykosowo | Vixow |
| 19,4 | Przebędowo | Prebendow (Kr. Stolp) |
| 21,8 | Dargoleza | Dargeröse |
| 24,3 | Wolinia | Wollin (Kr. Stolp) |
| 27,7 | Cecenowo | Zezenow |
| km | polska nazwa | niemiecka nazwa |
| linia Żelkowo – Siecie – Smołdzino | ||
| 0,0 | Żelkowo | Wendisch Silkow |
| 4,8 | Siecie[1] | Zietzen |
| 6,6 | Żelazo | Selesen |
| 9,1 | Smołdzino | Schmolsin |
linia Casekow-Penkun-Oder[edytuj | edytuj kod]
| km | polska nazwa | niemiecka nazwa |
| linia Casekow- Pomorzany Wąsk. | ||
| 0,0 | (brak nazwy)[1] | Casekow |
| 2,3 | (brak nazwy) | Zimmermannshof |
| 4,1 | (brak nazwy) | Wartin Siedlung |
| 5,9 | (brak nazwy) | Wartin |
| 9,4 | (brak nazwy) | Neuhof |
| 11,3 | (brak nazwy) | Sommersdorf |
| 14,3 | (brak nazwy) | Penkun |
| 15,7 | (brak nazwy) | Friedefeld-Wollin |
| 17,8 | (brak nazwy) | Battinsthal |
| 20,1 | (brak nazwy) | Krackow |
| 23,3 | (brak nazwy) | Hohenholz |
| 25,1 | (brak nazwy) | Hohenholz Försterei |
| 26,3 | (brak nazwy) | Kyritz |
| 28,8 | (brak nazwy) | Ladenthin |
| granica państwowa niemiecko-polska (od 1945 r.) | ||
| 30,7 | Barnisław | Barnimslow |
| 31,4 | Warnik | Warningshof |
| 32,6 | Karwowo | Carow (Bz. Stettin) |
| 34,2 | Będargowo | Mandelkow (Bz. Stettin) |
| 36,5 | Warzymice Wąsk.[1] | Klein Reinkendorf Ldb. |
| 38,3 | Gumieńce Wąsk.[1] | Scheune Ldb. |
| 40,4 | Wstowo Wąsk. | Güstow |
| 42,1 | Pomorzany Wąsk. | Pommerensdorf Ldb. |
Polskie nazwy stacji pochodzą od nazw miejscowości lub z pierwszego powojennego rozkładu jazdy
Linia kolei wąskotorowej, nazywana ze względu na przebieg Casekow – Penkun – Oder (CPO) o prześwicie toru 750 mm, została zbudowana w dwóch etapach: w kwietniu 1899 r. oddano do użytku odcinek z Casekow do Gumieniec, a w październiku dalszy jej trzyszynowy fragment (splot dla linii wąskotorowej 750 mm i normalnotorowej 1435 mm) do Pomorzan.
W 1945 r. z powodu przecięcia linii granicą państwową, została ona rozebrana. Ocalał tylko odcinek z Gumieniec do Pomorzan, na którym zlikwidowano środkową szynę. Obecnie jest on nieprzejezdny.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wolfram Baeumer, Siegfried Bufe: Eisenbahnen in Pommern. Bufe-Fachbuch-Verlag, Egglham 1988, ISBN 3-922138-34-9, s. 195–222 (Ostdeutsche Eisenbahngeschichte)
