Ustawa o ochronie przyrody (2004)
| ||
| Data wydania | 16 kwietnia 2004 | |
| Miejsce publikacji |  Polska, Dz.U. z 2004 r. nr 92, poz. 880
| |
| Tekst jednolity | Dz.U. z 2020 r. poz. 55 | |
| Data wejścia w życie | 1 maja 2004 | |
| Rodzaj aktu | ustawa | |
| Przedmiot regulacji | ochrona przyrody | |
| Status | obowiązujący | |
| Ostatnio zmieniony przez | Dz.U. z 2020 r. poz. 1378 | |
| Wejście w życie ostatniej zmiany | 13 listopada 2020 | |
| Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych | ||
Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody – polska ustawa uchwalona przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, regulująca kwestie prawne związane z ochroną przyrody w Polsce.
Ustawa określa cele, zasady i formy ochrony przyrody żywej i nieożywionej oraz krajobrazu. Nakłada też obowiązek dbałości o przyrodę będącą dziedzictwem i bogactwem narodowym nie tylko na państwo i samorządy, ale także wszystkie na podmioty prywatne i osoby fizyczne.
Katalog form ochrony przyrody określa art. 6 ustawy i zawiera on następujące prawne formy ochrony przyrody w Polsce: parki narodowe, rezerwaty przyrody, parki krajobrazowe, obszary chronionego krajobrazu, obszary Natura 2000, pomniki przyrody, stanowiska dokumentacyjne, użytki ekologiczne, zespoły przyrodniczo-krajobrazowe, a także ochronę gatunkową roślin, zwierząt i grzybów.
Ustawa określa też zasady ochrona terenów zieleni i zadrzewień (dot. to terenów poza lasami).
W załączniku do ustawy wymienione są parki narodowe w Polsce.
