Veronika Wallinger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Veronika Wallinger
Data i miejsce urodzenia

30 lipca 1964
Sankt Koloman

Klub

Union SV St. Koloman

Wzrost

170 cm

Pierwsze punkty w PŚ

7.12 1983, Val d’Isère
(15. miejsce – zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

23.01 1988, Bad Gastein (3. miejsce – zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
brąz Albertville 1992 Zjazd
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Sugarloaf 1984 Zjazd
złoto Sugarloaf 1984 Kombinacja
Zakończenie kariery: 1995 r.

Veronika Stallmaier z d. Wallinger (ur. 30 lipca 1964 w Sankt Koloman) – austriacka narciarka alpejska, brązowa medalistka olimpijska oraz dwukrotna mistrzyni świata juniorów.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze sukcesy w karierze Veronika Wallinger osiągnęła w 1984 roku, kiedy podczas mistrzostw świata juniorów w Sugarloaf zdobyła dwa złote medale. Najpierw zwyciężyła w biegu zjazdowym, wyprzedzając Francuzkę Hélène Barbier oraz Heidi Zeller ze Szwajcarii. Następnie złoty medal zdobyła także w kombinacji, wyprzedzając Barbier i kolejną Szwajcarkę, Chantal Bournissen. Pierwsze punkty do klasyfikacji Pucharu Świata wywalczyła 7 grudnia 1983 roku w Val d’Isère, zajmując piętnaste miejsce w zjeździe. Łącznie w zawodach tego cyklu sześciokrotnie stawała na podium: 23 stycznia 1988 roku w Bad Gastein, 12 marca 1988 roku w Rossland była trzecia w zjeździe, 15 grudnia 1988 roku w Altenmarkt zajęła drugie miejsce w tej samej konkurencji, a 8 sierpnia 1989 roku w Las Leñas, 18 stycznia 1991 roku w Méribel i 8 lutego 1991 roku w Garmisch-Partenkirchen ponownie zajmowała trzecie miejsce. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 1990/1991, kiedy to zajęła trzynaste miejsce w klasyfikacji generalnej. Była też między innymi czwarta w klasyfikacji zjazdu w sezonie 1987/1988 oraz piąta w tej klasyfikacji w sezonach 1988/1989 i 1990/1991.

Największy sukces osiągnęła podczas igrzysk olimpijskich w Albertville w 1992 roku, gdzie zdobyła brązowy medal w biegu zjazdowym. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie Kanadyjka Kerrin Lee-Gartner oraz Hilary Lindh z USA. W tej samej konkurencji zajęła także dziesiąte miejsce na igrzyskach olimpijskich w Sarajewie w 1984 roku oraz czternaste podczas igrzysk w Lillehammer dziesięć lat później. Wielokrotnie startowała na mistrzostwach świata, najlepszy wynik osiągając na mistrzostwach świata w Bormio w 1985 roku, gdzie była ósma w kombinacji.

Kilkukrotnie zdobywała medale mistrzostw Austrii, w tym złote w zjeździe w latach 1983 i 1993. W 1995 roku zakończyła karierę. Trzy lata wcześniej otrzymała Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[1].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
10. 16 lutego 1984 Sarajewo Zjazd 1:13,36 min +1,43 s Szwajcaria Michela Figini
DNF 13 lutego 1984 Sarajewo Slalom 1:36,47 min - Włochy Paoletta Magoni
3. 15 lutego 1992 Francja Albertville Zjazd 1:52,55 min +0,09 s Kanada Kerrin Lee-Gartner
22. 15 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Supergigant 1:22,15 min +1,68 s Stany Zjednoczone Diann Roffe
14. 19 lutego 1994 Norwegia Lillehammer Zjazd 1:35,93 min +2,01 s Niemcy Katja Seizinger

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
8. 4 lutego 1985 Włochy Bormio Kombinacja 18,72 pkt +43,38 pkt Szwajcaria Erika Hess
DNF 30 stycznia 1987 Szwajcaria Crans Montana Kombinacja 15,32 pkt - Szwajcaria Erika Hess
15. 5 lutego 1989 Stany Zjednoczone Vail Zjazd 1:46,50 min +2,51 s Szwajcaria Maria Walliser
16. 26 stycznia 1991 Austria Saalbach Zjazd 1:29,12 min +1,90 s Austria Petra Kronberger
11. 11 lutego 1993 Japonia Morioka Zjazd 1:27,38 min +1,23 s Kanada Kate Pace

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwyciężczyni
9. 3 marca 1983 Włochy Sestriere Zjazd 1:32,49 min +2,43 s Marina Kiehl
1. 1 marca 1984 Stany Zjednoczone Sugarloaf Zjazd 1:14,46 min - -
1. 3 marca 1984 Stany Zjednoczone Sugarloaf Kombinacja ? - -

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

  1. Austria Bad Gastein23 stycznia 1988 (zjazd) – 3. miejsce
  2. Kanada Rossland12 marca 1988 (zjazd) – 3. miejsce
  3. Austria Altenmarkt15 grudnia 1988 (zjazd) – 2. miejsce
  4. Argentyna Las Leñas8 sierpnia 1989 (zjazd) – 3. miejsce
  5. Francja Méribel18 stycznia 1991 (zjazd) – 3. miejsce
  6. Niemcy Garmisch-Partenkirchen8 lutego 1991 (zjazd) – 3. miejsce

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]