Vinko Žganec
 Pomnik Vinko Žganca w Čakovcu | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Vinko Žganec (ur. 22 stycznia 1890 we Vratišincu, zm. 12 grudnia 1976 w Zagrzebiu[1][2]) – chorwacki etnomuzykolog.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia teologiczne na uniwersytecie w Zagrzebiu (1914)[1], gdzie uzyskał również doktorat z prawa (1919)[1][2]. Przed II wojną światową prowadził praktykę prawniczą, w zakresie muzyki był autodydaktą[1]. W latach 1945–1948 pracował jako kustosz w muzeum etnograficznym w Zagrzebiu[1]. Od 1948 do 1964 roku zatrudniony był w instytucie sztuk tradycyjnych, w latach 1948–1952 pełnił funkcję jego dyrektora[1]. Od 1949 do 1968 roku prowadził wykłady z folkloru muzycznego w zagrzebskiej akademii muzycznej[1][2]. W latach 1952–1966 był przewodniczącym jugosłowiańskiej sekcji Międzynarodowej Rady Muzyki Ludowej[1].
Prowadził badania terenowe w Chorwacji, wśród chorwackiej ludności zamieszkującej austriacki Burgenland i na Węgrzech, zarejestrował ponad 15 tysięcy pieśni ludowych[1]. Był autorem licznych artykułów w krajowych i zagranicznych czasopismach naukowych[2]. Zajmował się badaniami nad strukturą pieśni ludowych[2], ich tonalnością i melodyką[1]. Był autorem tezy o występowaniu w muzyce chorwackiej tzw. skali istriańskiej[1].