Podróż „Wędrowca do Świtu”

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Wędrowiec do świtu)
Podróż „Wędrowca do Świtu”
The Voyage of the Dawn Treader
ilustracja
Autor

Clive Staples Lewis

Tematyka

fantastyka

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Wielka Brytania

Język

angielski

Data wydania

1952

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

1985

Wydawca

Instytut Wydawniczy „Pax”

Przekład

Andrzej Polkowski

poprzednia
Książę Kaspian
następna
Srebrne krzesło

Podróż „Wędrowca do Świtu” (ang. The Voyage of the Dawn Treader) – trzeci tom z cyklu Opowieści z Narnii autorstwa brytyjskiego pisarza C.S. Lewisa, opublikowany w 1952. Książka została zekranizowana, światowa premiera miała miejsce 10 grudnia 2010 roku.

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Łucja, Edmund oraz ich nieznośny kuzyn Eustachy za pomocą magicznego obrazu przenoszą się na pokład „Wędrowca do Świtu”, gdzie ponownie spotykają młodego króla NarniiKaspiana. Muszą pomóc mu w próbie odnalezienia dawno zaginionych przyjaciół ojca, baronów narnijskich (Revilian, Bern, Argoz, Mavramorn, Oktezjan, Restimar i Rup), których uzurpator Miraz wysłał na morze. W tym celu rozpoczynają pełną przygód podróż aż na „ostateczny wschód”.

Po drodze kolejno odwiedzają: Samotne Wyspy, na których Kaspian detronizuje gubernatora Gumpasa i znosi niewolnictwo; Smoczą Wyspę, na której Eustachy zostaje przemieniony w smoka, a następnie odczarowany; Spaloną Wyspę; Wyspę Złotej lub też Śmiertelnej Wody, na której mieści się jezioro o magicznych właściwościach; Wyspę Głosów, lub też Łachonogów, zamieszkaną przez tajemniczego czarodzieja Koriakina i jego niezwykłych, nieco zwariowanych poddanych; Ciemną Wyspę, na której spełniają się najgorsze sny, aż w końcu docierają do Wyspy Ramandu, początku Końca Świata. Tam odnajdują ostatnich trzech baronów pogrążonych w głębokim śnie. Aby złamać potęgę tego czaru, musisz popłynąć aż do Końca Świata albo tak blisko Końca Świata, jak tylko to możliwe, i pozostawić tam przynajmniej jednego ze swoich towarzyszy. – oznajmia Kaspianowi władca wyspy, Ramandu[1]. „Wędrowiec” udaje się zatem na wschód. U granicy krainy Aslana drogi bohaterów rozdzielają się: Kaspian wraz z załogą statku wracają do Narnii, Ryczypisk udaje się do krainy Aslana, co stanowi spełnienie jego najskrytszych marzeń, a dzieci zostają odesłane do Anglii.

Rozdziały[edytuj | edytuj kod]

  1. Obraz w sypialni
  2. Na pokładzie „Wędrowca do Świtu”
  3. Samotne Wyspy
  4. Co zrobił Kaspian
  5. Burza – i co z niej wynikło
  6. Przygody Eustachego
  7. Jak się ta przygoda skończyła
  8. Dwakroć o włos od zguby
  9. Wyspa Głosów
  10. Księga Czarodzieja
  11. Łachonogowie są szczęśliwi
  12. Ciemna Wyspa
  13. Trzej śpiący
  14. Początek Końca Świata
  15. Dziwy Ostatniego Morza
  16. Na samym Końcu Świata

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Clive Staples Lewis: Podróż „Wędrowca do Świtu”. Andrzej Polkowski (tłum.). Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1985. ISBN 83-211-0743-5.