Władysław Kański (1893–1968)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Feliks Kański
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1893
Kornaczówka

Data i miejsce śmierci

21 lipca 1968
Babie Doły

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

27 pułk piechoty
14 pułk piechoty
68 pułk piechoty
KRU Gniezno
360 pułk piechoty

Stanowiska

komendant RU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Władysław Feliks Kański (ur. 11 lutego 1893 w Kornaczówce, zm. 21 lipca 1968 w Babich Dołach) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Z dniem 29 stycznia 1919 został przydzielony do 27 pułku piechoty w Częstochowie[1][2]. 7 maja 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika, zaliczony do I rezerwy armii, z jednoczesnym powołaniem do czynnej służby wojskowej na czas wojny[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1356. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W tym samym roku został przeniesiony do 14 pułku piechoty we Włocławku i 10 lipca zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy I batalionu[5][6][7]. W sierpniu 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do Korpusu Kadetów Nr 2 w Chełmnie na stanowisko dowódcy kompanii[8][9]. 18 lutego 1928 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 i 109. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. We wrześniu 1930 został przeniesiony do 68 pułku piechoty we Wrześni na stanowisko dowódcy batalionu[11][12]. Z dniem 1 listopada 1932 został przesunięty na stanowisko kwatermistrza[13]. W sierpniu 1935 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Gniezno na stanowisko komendanta[14]. 1 września 1938 dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Gniezno, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”. Na tym stanowisku pozostał do września 1939[15][16].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 walczył w obronie Warszawy. Od 16 września dowodził II batalionem 360 pułku piechoty[17]. Po kapitulacji załogi stolicy dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu XI B, a następnie Oflagu II C Woldenberg[18]. Zmarł 21 lipca 1968[16] w szpitalu w Babich Dołach. Spoczywa na cmentarzu w Redłowie (grób 35)[19].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 55 z 20 maja 1919 roku, poz. 1741.
  2. Spis oficerów 1921 ↓, s. 100.
  3. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 55 z 20 maja 1919 roku, poz. 1707.
  4. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 60.
  5. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 546.
  6. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 164, 416.
  7. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 156, 360.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 25 sierpnia 1927 roku, s. 256.
  9. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 126, 183.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928 roku, s. 46.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 296.
  12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 596.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 408.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 sierpnia 1935 roku, s. 96.
  15. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 847.
  16. a b Głowacki 1985 ↓, s. 304.
  17. Głowacki 1985 ↓, s. 157, 210, 304.
  18. Straty ↓.
  19. Władysław Kański - ku pamięci. Ogrody Wspomnień. Cmentarz Internetowy [online], www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 2021-08-30].
  20. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 32.
  21. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 21.
  22. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 126.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]