Władysław Leśniak (podpułkownik)
| |
 podpułkownik geograf
| |
| Data i miejsce urodzenia |
30 kwietnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
kwiecień 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
5 Pułk Piechoty Legionów |
| Stanowiska |
kierownik grupy topograficznej |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      
| |
.png){kind=small}
Władysław Stanisław Leśniak[1] (ur. 30 kwietnia 1897 w Bochni, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – podpułkownik geograf Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Bochni, w rodzinie Bronisława i Antoniny z domu Hannerów[2]. Absolwent gimnazjum w Bochni. Przed I wojną światową był członkiem Związku Strzeleckiego „Strzelec” i instruktorem harcerskim. W 1913 r. uczestniczył wraz z drużyną reprezentacyjną w zlocie skautingowym w Anglii. Po wybuchu I wojny światowej służył w Legionach, w V batalionie I Brygady. Po kryzysie przysięgowym w armii austriackiej.
W czasie wojny polsko-bolszewickiej służył w 5 pułku piechoty Legionów i 142 pułku piechoty. Dostał się do niewoli bolszewickiej 30 sierpnia 1920 i przebywał w niej do 15 marca 1921. Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 872. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 13 pułk piechoty[3]. W 1923 roku pełnił służbę w Komendzie Obozu Warownego Osowiec, pozostając oficerem nadetatowym 13 pp[4]. W następnym roku został odkomenderowany na dwuletni kurs Oficerskiej Szkoły Topografów w Warszawie[5]. 1 grudnia 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 379. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W 1925, po ukończeniu kursu, został przeniesiony do Wojskowego Instytutu Geograficznego[7][8]. 27 stycznia 1930 został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930 roku i 4. lokatą w korpusie oficerów geografów[9]. W 1935 został mianowany kierownikiem grupy topograficznej w Wydziale Triangulacyjnym WIG[2]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 2. lokatą w korpusie oficerów geografów[10]. W tym czasie pozostawał nadal na stanowisku kierownika grupy topograficznej[11].
14 września 1939 został przydzielony do Oddziału Służby Geograficznej przy Dowództwie Grupy Obrony Lwowa na stanowisko dowódcy oddziału[12]. Wraz z większością wziętych do niewoli sowieckiej polskich oficerów został aresztowany przez NKWD.
Władysław Leśniak w 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie jego szczątki spoczywają w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Figuruje w wykazie, poz. 1915[13].
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[14]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 6?96
- Krzyż Niepodległości (2 sierpnia 1931)[15]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[16]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[17]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[18][16]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1697, w latach 20. XX wieku w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Władysław III Leśniak” w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko.
- ↑ a b Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 295.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 86.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 161, 429, 1456.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 153, 371, 1397.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 741.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 136, 211.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 347, 832.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 25.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 326.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 495.
- ↑ Dokumenty 1997 ↓, s. 146, 211.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 173.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 347.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Dokumenty obrony Lwowa 1939. Artur Leinwand (oprac.). Warszawa: Instytut Lwowski, 1997. ISBN 83-910659-0-1.
- Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Członkowie Związku Strzeleckiego (1910–1914)
- Jeńcy polscy w niewoli sowieckiej (1919–1922)
- Ludzie urodzeni w Bochni
- Obrońcy Lwowa (1939)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 5 Pułku Piechoty Legionów
- Oficerowie 13 Pułku Piechoty (II RP)
- Oficerowie 21 Pułku Piechoty (II RP)
- Pochowani na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu na Piatichatkach w Charkowie
- Podpułkownicy geografowie II Rzeczypospolitej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1897
- Zmarli w 1940
- Żołnierze I Brygady Legionów Polskich