Włodzimierz Bernhardt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Włodzimierz Bernhardt
podpułkownik podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

30 maja 1915
Warszawa

Data i miejsce śmierci

29 września 2013
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Poland badge.jpg Polskie Siły Zbrojne

Formacja

Roundel of Poland (1921–1993).svg Lotnictwo Wojska Polskiego
RAF roundel.svg RAF

Jednostki

21 Pułk Piechoty
3 Pułk Grenadierów
dywizjon 300
dywizjon 301

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941) Medal Lotniczy (dwukrotnie)
Krypta Włodzimierza Bernhardta na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Włodzimierz Bernhardt (ur. 30 maja 1915 w Warszawie, zm. 29 września 2013) – podpułkownik Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 30 maja 1915 w Warszawie[1]. Wziął udział w kampanii wrześniowej, jako żołnierz 21 Pułku Piechoty. Walczył w bitwie pod Mławą oraz w obronie Warszawy. Następnie przedostał się do Francji, gdzie służył w 3 Pułku Grenadierów Śląskich. Po upadku Francji, przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie ukończył kurs lotniczy i otrzymał przydział do 300 dywizjonu bombowego, a później 301 dywizjonu bombowego.

W składzie 1586 eskadry specjalnego przeznaczenia uczestniczył w lotach zaopatrzeniowych nad Warszawę w czasie powstania warszawskiego. 17 sierpnia 1944, na stanowisku dispatcher – członek załogi Halifaxa JP 220 (Leszek Owsiany – I pilot, Stefan Bohanes – radiotelegrafista), został zestrzelony w okolicach Tarnowa. Uniknął niewoli ukryty przez okolicznych rolników i wstąpił do oddziału partyzanckiego Armii Krajowej, walcząc w nim do połowy października 1944. W marcu 1945 przedostał się do Wielkiej Brytanii i wrócił w szeregi 300 dywizjonu bombowego.

Po wojnie zamieszkał w USA. Kilka lat przed śmiercią powrócił na stałe do Polski. Był czynnym działaczem środowisk kombatanckich. Zmarł 29 września 2013 roku w Warszawie[1]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 30C-K2-II-11)[2].

Włodzimierz Bernhardt był żonaty z Zofią Ewą z domu Aksenow (ur. 28 października 1924), uczestniczką powstania warszawskiego, żołnierzem batalionu AK „Bończa”, a następnie podoficerem Pomocniczej Lotniczej Służby Kobiet[3][4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]