Włodzimierz Długoszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Długoszewski
Ilustracja
Włodzimierz Długoszewski w 1932
Data i miejsce urodzenia

6 kwietnia 1905
Kraków

Data i miejsce śmierci

25 lipca 1945
Hamburg (obóz Gedehne)

Zawód, zajęcie

wioślarz, dziennikarz, działacz sportowy

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Włodzimierz Długoszewski (ur. 6 kwietnia 1905 w Krakowie[1], zm. 25 lipca 1945 w Hamburgu[2]) – polski wioślarz, dziennikarz, publicysta sportowy oraz redaktor koncernu IKC[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył dwie uczelnie krakowskie: Uniwersytet Jagielloński (Wydział Filozoficzny) i Wyższe Studium Handlowe[1]. Od 1928 do 1939 był korespondentem berlińskiego czasopisma Wassersport. W 1938 został laureatem nagrody dziennikarskiej Państwowego Urzędu Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego. Był wiceprezesem krakowskiego oddziału Związku Dziennikarzy Sportowych RP, a także działaczem i zawodnikiem AZS Kraków i Sokoła Kraków. W trakcie kariery sportowej został dwukrotnie akademickim mistrzem świata w kategorii jedynek (1924 i 1927) i czterokrotnie mistrzem Polski (1926, 1927, 1929 i 1930)[2]. Na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 był kapitanem polskiej reprezentacji wioślarskiej[3].

Podczas II wojny światowej był redaktorem w krakowskim Propaganda Amt. Od jesieni 1939 działał w ZWZ-AK. Został aresztowany 6 listopada 1942. Uwięziono go najpierw w więzieniu na ul. Montelupich, a następnie w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz z numerem 79036. Jesienią 1944 przewieziono go do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen, gdzie dożył wyzwolenia. Został umieszczony w obozie dla oswobodzonych więźniów Gedehne koło Hamburga. Zmarł tam z wycieńczenia na tyfus[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Galeria[edytuj | edytuj kod]

2
Polski zespół wioślarski na Mistrzostwach Europy w 1935 w Berlinie (od lewej: Długoszewski, Roger Verey, NN, Jerzy Ustupski)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 142.
  2. a b c d Ryszard Wryk, Straty osobowe Polskiego Związku Sportowego w latach II wojny światowej 1939–1945, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań, 1991, s. 42, ISBN 83-232-0356-3
  3. Sport Wodny, 1936 Nr 9, s. 161, Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa [dostęp: 2020-12-06]
  4. M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 86 „za zasługi na polu wychowania fizycznego i przysposobienia wojskowego”.