Przejdź do zawartości

Włodzimierz Skoczylas

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Skoczylas
Data i miejsce urodzenia

7 maja 1923
Jabłonowo Pomorskie

Data i miejsce śmierci

29 września 1993
Łódź

Zawód

aktor

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Włodzimierza Skoczylasa na cmentarzu św. Rocha na Radogoszczu w Łodzi

Włodzimierz Skoczylas (ur. 7 maja 1923 w Jabłonowie Pomorskim, zm. 29 września 1993 w Łodzi[1]) – polski aktor filmowy, teatralny i dubbingowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Podczas II wojny światowej (w maju 1940) przez krótki czas przebywał w więzieniu radogoskim, jako jeden z kilkuset młodych mężczyzn zatrzymanych w ramach akcji łódzkiego Gestapo skierowanej przeciwko łódzkiej młodzieży (która była „uzupełnieniem” listopadowej akcji przeciwko inteligencji Łodzi pod nazwą „Intelligenzaktion Litzmannstadt”)[2][3][4]. Stąd, 17 maja 1940, wywieziony do obozu koncentracyjnego Dachau, gdzie pozostał do końca istnienia tego obozu, czyli do 29 kwietnia 1945[5]. W obozie tym zetknął się ze środowiskiem zwolenników ruchu „Zadruga”, kierowanym w Dachau przez Bogusława Stępińskiego. W nieformalnych spotkaniach tego środowiska w Łodzi uczestniczył też w pierwszych latach powojennych[6].

Do Polski wrócił w 1946. W 1951 ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWST w Warszawie. W latach 1946–1947 grał w Teatrze Kukiełek RTPD w Łodzi, a w sezonie 1950/1951 w Teatrach Dramatycznych w Szczecinie. Od 1951 do 1952 był aktorem Teatru Ateneum w Warszawie, a następnie przez rok występował w łódzkim Teatrze Muzycznym. W latach 1953–1958, w sezonie 1959/1960, ponownie od 1972 do 1978 oraz w sezonie 1979/1980 występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi. W międzyczasie, od 1960 do 1972 był aktorem Teatru Powszechnego. Ponadto był wykładowcą na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi (1965–1978), a w latach 1972–1973 jego dziekanem. Grał w wielu polskich filmach, m.in. wystąpił jako Sanderus w Krzyżakach Aleksandra Forda[1].

Odznaczony został m.in. Medalem X-lecia PRL (1954), Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego (1966), Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1970), Medalem Zwycięstwa (1971), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1975)[1].

Został pochowany na cmentarzu św. Rocha na Radogoszczu w Łodzi[1].

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Źródło: Filmpolski.pl[1].

Polski dubbing

[edytuj | edytuj kod]

Użyczył głosu Muchomorkowi, jednej z dwóch głównych postaci popularnego w Polsce począwszy od 1970 animowanego serialu dla dzieci Bajki z mchu i paproci.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Włodzimierz Skoczylas w bazie filmpolski.pl
  2. Włodzimierz Skoczylas, Aresztowanie; [w:] „Odgłosy” (Łódź), nr 12, 21 III 1987, s. 10.
  3. Włodzimierz Skoczylas, Pierwsze doświadczenia więźnia [po zatrzymaniu przez policję]; [w:] „Odgłosy” (Łódź), nr 13, 28 III 1987, s. 10.
  4. Włodzimierz Skoczylas, Wszędzie, byle nie na Radogoszczu; [w:] „Odgłosy” (Łódź), nr 15, 11 IV 1987, s. 10.
  5. Włodzimierz Skoczylas, Dlaczego nie zostałem ambasadorem; [w:] „Odgłosy” (Łódź), nr 22, 30 V 1987, s. 7.
  6. Tomasz Szczepański „Środowisko zwolenników ruchu Zadruga w Łodzi. 1938–1949” w: „Rocznik Łódzki”, Tom LXIII, Łódź 2015.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]