Przejdź do zawartości

Władisław Aczałow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władisław Aczałow
Владислав Алексеевич Ачалов
ilustracja
generał pułkownik generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1945
Atamasz

Data i miejsce śmierci

23 czerwca 2011
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1966–1991

Siły zbrojne

Armia Radziecka
Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej

podpis
Odznaczenia
Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonej Gwiazdy Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” I klasy (ZSRR) Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” II klasy (ZSRR) Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR) Medal Generał Armii Margiełow

Władisław Aleksiejewicz Aczałow, ros. Владислав Алексеевич Ачалов; (ur. 13 listopada 1945 w Atamaszu, zm. 23 czerwca 2011 w Moskwie) – radziecki i rosyjski oficer służący w wojskach pancernych i powietrznodesantowych, w latach 1989−1990 dowódca wojsk powietrznodesantowych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1966 roku ukończył Kazańską Uczelnię Czołgową Armii Czerwonej im. Rady Najwyższej Tatarskiej ASRR[potrzebny przypis]. Służbę w siłach zbrojnych rozpoczął jako dowódca plutonu czołgów, później dowodził kompanią czołgów ciężkich.

W 1973, po ukończeniu Wojskowej Akademii Wojsk Pancernych im. Marszałka Związku Radzieckiego R.J. Malinowskiego, został mianowany zastępcą dowódcy, a w 1974 roku dowódcą pułku artylerii w 44 Dywizji Powietrznodesantowej. Od 1975 do 1977 roku był dowódcą gwardyjskiego pułku wojsk powietrznodesantowych, a następnie do 1978 roku zastępcą dowódcy 98 Gwardyjskiej Dywizji Powietrznodesantowej i do 1982 roku dowódcą 7 Dywizji Powietrznodesantowej[1].

W 1981 roku, w ramach planowanej wówczas przez konserwatywne kręgi radzieckich władz akcji pacyfikacyjnej Polski, miał dokonać desantu w Warszawie, jako dowódca stacjonującej w Kownie 7 Dywizji Powietrznodesantowej. W lutym 1981 roku przybył do Warszawy na rekonesans, a we wrześniu jego oddział brał udział w manewrach „Zapad-81”, podczas których ćwiczono m.in. masowy desant na tyły wroga[2].

Po ukończeniu ze złotym medalem Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Klimenta Woroszyłowa w Moskwie, w 1984 roku został mianowany pierwszym zastępcą dowódcy 2 Gwardyjskiej Armii Pancernej, a rok później dowódcą 8 Gwardyjskiej Armii. Od 1987 do 1989 roku był szefem sztabu i pierwszym zastępcą dowódcy oraz członkiem Rady Wojskowej Leningradzkiego Okręgu Wojskowego[1].

Od stycznia 1989 do grudnia 1990 roku sprawował funkcję dowódcy wojsk powietrznodesantowych, a od grudnia 1990 do sierpnia 1991 roku był wiceministrem obrony ZSRR i członkiem Rady Najwyższej RFSRR w latach 1990–1993[1].

W sierpniu 1991 roku znalazł się wśród organizatorów i uczestników puczu Janajewa; opracowywał plany ataku na parlament Federacji Rosyjskiej. W październiku 1993 roku, podczas kryzysu konstytucyjnego, opowiedział się po stronie wiceprezydenta Aleksandra Ruckoja i parlamentu, za co otrzymał nominację na ministra obrony Rosji. Po zdławieniu przez wojska Jelcyna próby zamachu został aresztowany, ale zwolniono go na mocy amnestii w lutym 1994 roku[2].

W 2003 roku zajmował się szkoleniem irackich żołnierzy w ramach przygotowań do odparcia amerykańskiej inwazji[2], a także został przewodniczącym Centralnej Rady Wszechrosyjskiego Związku Organizacji Pozarządowych Weteranów Wojsk Powietrznodesantowych „Unia Spadochroniarzy Rosji”[1].

W 2010 i 2011 roku, jako przewodniczący związku weteranów, sprzeciwił się planom reformy armii, którą zainicjował minister obrony Anatolij Sierdiukow[2].

Zmarł 23 czerwca 2011 r. w szpitalu w Moskwie[2] i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Trojekurowskim[3].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Центральный совет Всероссийского союза общественных объединений ветеранов десантных войск „Союз десантников России” [online], Союз десантников России [dostęp 2011-06-26] [zarchiwizowane z adresu 2011-07-02] (ros.).
  2. a b c d e Jerzy Malczyk, Rosja: Zmarł generał Aczałow, niedoszły obrońca komunizmu w Polsce [online], Money.pl, 23 czerwca 2011 [dostęp 2021-06-14].
  3. Открытие памятника Владиславу Алексеевичу Ачалову [online], Союз десантников России, 7 czerwca 2012 [dostęp 2017-04-06] (ros.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]