Włodzimierz Kenig

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Kenig
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1883
Suwałki

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

4 maja 1929
Pułtusk

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

skrzypek, dyrygent, kompozytor, prawnik

Włodzimierz Kenig (ur. 1 kwietnia 1883 w Suwałkach, zm. 4 maja 1929 w Pułtusku)[1]polski skrzypek, dyrygent, kompozytor i prawnik; syn Józefa Keniga.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w Instytucie Muzycznym w Warszawie u Stanisława Barcewicza (skrzypce), Zygmunta Noskowskiego (teoria), studiował też prawo na Uniwersytecie. Następnie studiował w Monachium dyrygenturę u Hansa Bussmeyera i kompozycję u Friedricha Klosego[1]. Po dyplomie ubiegał się w 1909 o stanowisko dyrektora artystycznego Towarzystwa Muzycznego w Krakowie, które ostatecznie uzyskał w 1914[1].

Od 1910 występował w kraju i za granicą jako dyrygent i skrzypek-solista. W sezonie koncertowym 1915/1916 był pierwszym dyrygentem Filharmonii Warszawskiej. W sezonie 1926/1927 dyrygował w Stanach Zjednoczonych[1].

Napisał 3 symfonie, 2 poematy symfoniczne (Epizod, Kazimierz Wielki), utwory na skrzypce, wiolonczelę oraz szereg pieśni, m.in. do słów Kazimierza Przerwy-Tetmajera i Lucjana Rydla[1] .

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Małgorzata Perkowska, Kenig Włodzimierz, [w:] Elżbieta Dziębowska (red.), Encyklopedia muzyczna PWM, wyd. I, t. 5 KLŁ część biograficzna, Kraków: PWM, 1997, s. 67–68, ISBN 83-224-3303-4.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]