Wadym Kołesniczenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wadym Kołesniczenko
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 marca 1958
Humań, obwód czerkaski, USRR

Poseł do Rady Najwyższej VII kadencji
Okres

od 2012
do 2014

Przynależność polityczna

Partia Regionów

Odznaczenia
Order Przyjaźni Medal Puszkina (Federacja Rosyjska)
Multimedia w Wikimedia Commons

Wadym Wasylowycz Kołesniczenko, ukr. Вадим Васильович Колесніченко (ur. 21 marca 1958 w Humaniu) – ukraiński polityk, z wykształcenia agronom i prawnik. Po 2014 separatysta rosyjski, który poparł aneksję Krymu przez Rosję i zrezygnował w obywatelstwa Ukrainy, przyjmując obywatelstwo rosyjskie na anektowanym przez Rosję Krymie[1].

W 1980 ukończył studia w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego w Humaniu z dyplomem agronoma. Następnie kierownik kołchozu w obwodzie wołyńskim i I sekretarz Komitetu Miejskiego Komsomołu we Włodzimierzu Wołyńskim. Po odbyciu służby wojskowej (1982-84) osiedlił się na Krymie. Od czerwca 1986 do 1989 oficer operacyjny wydziału do walki z kradzieżą mienia socjalistycznego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Jałcie. Od 1989 instruktor w aparacie Komunistycznej Partii Ukrainy, od października 1989 przewodniczący komisji kontroli Komitetu Miejskiego Komunistycznej Partii Ukrainy w Jałcie.

W latach 1987-1992 studiował prawo w Charkowskim Instytucie Prawniczym im. Dzierżyńskiego (ukr. Харківський юридичний інститут ім. Дзержинського). Od marca 1992 do czerwca 2003 prawnik w przedsiębiorstwach prywatnych w Autonomicznej Republice Krymu.

Od kwietnia 2001 członek Partii Regionów, od czerwca 2003 wiceprzewodniczący do spraw ideologii i samorządności lokalnej w miejskiej organizacji Partii Regionów w Sewastopolu.

W latach 2006-2014 deputowany do Rady Najwyższej Ukrainy z Partii Regionów, do 2014 wiceprzewodniczący frakcji parlamentarnej Partii Regionów w Radzie Najwyższej. Polityk orientacji prorosyjskiej. Jego okręgiem wyborczym był Sewastopol, w 2012 uzyskał tam mandat w okręgu większościowym.

W lipcu 2013 był (obok Petra Symonenki - I sekretarza Komunistycznej Partii Ukrainy) inicjatorem listu 148 deputowanych Rady Najwyższej Ukrainy z Partii Regionów i Komunistycznej Partii Ukrainy do Sejmu RP z apelem o formalne uznanie rzezi wołyńskiej za ludobójstwo[2][3][4]. Apel został przesłany na ręce marszałka Sejmu Ewy Kopacz 5 lipca 2013. Z inicjatywy Jana Niewińskiego, przewodniczącego Kresowego Ruchu Patriotycznego, Ogólnopolski Komitet Budowy Pomnika Ofiar Ludobójstwa dokonanego przez OUN-UPA nadał wówczas Kołesniczence Krzyż Pamięci Ofiar Ludobójstwa OUN-UPA, który wręczono mu podczas jego wizyty w Warszawie[5][6].

W czasie protestów Euromajdanu, w styczniu 2014 był współautorem uchwalonych 16 stycznia 2014 przez Radę Najwyższą tzw. ustaw dyktatorskich, czyli zbioru ustaw, mających na celu ograniczenie wolności słowa i zgromadzeń, m.in. zaostrzających odpowiedzialność karną za udział w demonstracjach niezgodnych z tymi ustawami[7][8]. Ustawy te, zarówno co do ich materii, jak i formy przyjęcia ich przez parlament, były powszechnie krytykowane przez opozycję, organizacje obrony praw człowieka jak Transparency International[9][10] czy Freedom House[11][12] oraz Unię Europejską i USA, spowodowały wzmożenie fali protestów w Kijowie i zostały anulowane już 28 stycznia 2014[13].

Po protestach Euromajdanu i odsunięciu od władzy Wiktora Janukowycza i Partii Regionów w marcu 2014 zawiesił członkostwo w Partii Regionów, następnie zrzekł się mandatu deputowanego[14]. Po zajęciu Krymu przez armię rosyjską i aneksji Autonomicznej Republiki Krymu przez Federację Rosyjską przyjął obywatelstwo Federacji Rosyjskiej i wstąpił do kierowanej przez Dmitrija Rogozina rosyjskiej partii nacjonalistyczno-socjalistycznej Rodina (pol. Ojczyzna)[15]. W wywiadzie z marca 2014 Kołesniczenko oświadczył, że rezygnuje z działalności politycznej i ma zamiar prowadzić fermę hodowli kóz[16].

W 2012 Timothy Snyder zarzucił Kołesniczence plagiat jednego ze swoich artykułów i zażądał publicznie wycofania z dystrybucji książki Kołesniczenki, w której się znajdował[17]. W 2013 roku naruszanie praw autorskich zarzucił Kołesniczence również John-Paul Himka[18].

Żona – Lilija Makedon (ur. 1976), syn Wsewołod (ur. 2006).

Odznaczony Orderem Przyjaźni (Rosja) i Medalem Puszkina (Rosja).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Сепаратист Колесніченко вважає, що з Кримом мають право розмовляти тільки США і РФ
  2. ↑ Między Polską i Ukrainą nie ma żadnych konfliktów - rozmowa z Wadimem Kolesniczenko, deputowanym Partii Regionów. en.r-u.org.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-26)]. – rozmawiał Jan Engelgard 3 lipca 2013
  3. ↑ ПР і КПУ просять сейм Польщі "заради дружби" визнати Волинську трагедію геноцидом поляків (Документ), Tyzhden.ua 5 lipca 2013 - oryginał dokumentu
  4. ↑ Звернення до польського Сейму по Волині підписали 119 регіоналів, 23 комуністи й 6 позафракційних Ukrinform 5 lipca 2013. Lista deputowanych-sygnatariuszy
  5. ↑ Między Polską i Ukrainą nie ma żadnych konfliktów - rozmowa z Wadimem Kolesniczenko, deputowanym Partii Regionów. en.r-u.org.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-26)]. – rozmawiał Jan Engelgard 3 lipca 2013]
  6. ↑ Колесніченко у Варшаві впрошує поляків визнати "Волинську трагедію" геноцидом
  7. ↑ Zgodnie z nowym prawem organizacje pozarządowe, które przyjmują pomoc finansową z zagranicy, są zobowiązane dodawać do swojej oficjalnej nazwy zapis: "organizacja wypełniająca funkcje agenta obcego państwa". Ma on widnieć we wszystkich materiałach rozpowszechnianych przez taką organizację oraz w mediach. Autor tego pomysłu, deputowany Partii Regionów Wadym Kołesniczenko tłumaczył: - Wydarzenia związane z akcjami protestu są wykorzystywane przez pewne siły wewnętrzne i zewnętrzne do destabilizacji życia naszego państwa dla realizacji własnych celów. Ukraina zaostrza kary dla protestujących. To krok w stronę dyktatury?
  8. ↑ "Witamy w nowym państwie policyjnym. Nazywamy je Małą Rosją"
  9. ↑ Прийнято закон про іноземних агентів та екстремістів. Що це означає для Transparency International Україна?
  10. ↑ Transparency International вбачає в законі Колесніченка-Олійника інструмент репресій
  11. ↑ Ukraine Moves Closer to Outlawing Dissent
  12. ↑ Freedom House закликає Януковича відхилити закони, що ведуть у "темні часи"
  13. ↑ Jarosław Junko: Parlament Ukrainy anulował tzw. dyktatorskie ustawy. radiopik.pl, 2014-01-28. [dostęp 2014-01-28]. (pol.).
  14. ↑ Рада позбавила Колесніченка депутатського мандата
  15. ↑ Колесніченко реінкарнувався в антиукраїнській партії "Родина"
  16. ↑ Колесніченко міняє депутатський мандат на ферму з козами
  17. ↑ Профессор университета из США грозит судом регионалу Колесниченко
  18. ↑ Джон-Пол Химка, Коментар на чергову інтелектуальну крадіжку Вадима Колесниченка, Українська правда, Історична правда 15.04.2013

Bibliografia, linki[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wadym_Kołesniczenko&oldid=73151668”