Wasilij Kikwidze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wasilij Kikwidze
ვასილ კიკვიძე
Васи́лий Иси́дорович Кикви́дзе
ilustracja
naczdiw naczdiw
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1895
Kutaisi

Data i miejsce śmierci

11 stycznia 1919
k. chutoru Zubriłowa

Przebieg służby
Lata służby

19151917 (Armia Imperium Rosyjskiego)
19181919 (Armia Czerwona)

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona

Stanowiska

dowódca 16 Dywizji Strzelców

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna domowa w Rosji †

Wasilij Isidorowicz Kikwidze (gruz. ვასილ კიკვიძე; ros. Васи́лий Иси́дорович Кикви́дзе, ur. 28 lutego?/12 marca 1895 w Kutaisi, zm. 11 stycznia 1919 k. chutoru Zubriłowa, obecnie w obwodzie wołgogradzkim) – gruziński rewolucjonista, uczestnik wojny domowej w Rosji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Służył w rosyjskiej armii, walczył na Froncie Południowo-Zachodnim I wojny światowej, kilkakrotnie aresztowany za prowadzenie agitacji rewolucyjnej w wojsku. Po rewolucji lutowej został przewodniczącym komitetu żołnierskiego 6 Dywizji Kawalerii, później wszedł w skład Tymczasowego Rewolucyjnego Komitetu Wojskowego Frontu Południowo-Zachodniego i został zastępcą jego przewodniczącego. Od końca grudnia 1917 do marca 1918 dowodził oddziałem Czerwonej Gwardii, który zajął m.in. Zdołbunów i Sarny oraz brał udział w zajmowaniu Żytomierza, w marcu 1918 dowodził 4 Armią Radzieckiej Ukrainy, która poniosła szereg porażek w walce z wojskami niemieckimi i austriackimi w rejonach Równego, Dubna, Zdołbunowa, Berdyczowa, Kijowa, Połtawy i Charkowa. Na początku kwietnia 1918 dowodził wojskami rejonu lebiedino-achtyrskiego i brał udział w obronie Charkowa przed białymi, w maju 1918 na bazie byłej 4 Armii Radzieckiej Ukrainy utworzył dywizję, która później została nazwana 16 Dywizją Strzelców, od czerwca 1918 do stycznia 1919 ta dywizja pod jego dowództwem z powodzeniem walczyła w składzie 9 Armii przeciw wojskom gen. Piotra Krasnowa. W styczniu 1919 Kikwidze zginął w walce. Został pochowany w Moskwie. W 1959 odsłonięto jego pomniki w Tbilisi i Kutaisi.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]