Wasilij Władimirow

Wasilij Władimirow
Państwo działania	ZSRR/Rosja
Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1923 ; Diaglewo, obwód leningradzki
Data i miejsce śmierci	3 listopada 2012 ; Petersburg
	doktor nauk fizyczno-matematycznych
Alma Mater	Leningradzki Uniwersytet Państwowy
	Odznaczenia
	;

Wasilij Siergiejewicz Władimirow (ros. Василий Сергеевич Владимиров, ur. 9 stycznia 1923 we wsi Diaglewo w powiecie nowoładożskim w guberni piotrogrodzkiej, obecnie w rejonie wołchowskim w obwodzie leningradzkim; zm. 3 listopada 2012 w Petersburgu) – rosyjski matematyk.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie chłopa, który zginął podczas wojny ZSRR z Niemcami. W 1937 skończył 7-letnią szkołę w Nowej Ładodze, później uczył się w technikum hydrologiczno-meteorologicznym, jednocześnie w 1939 ukończył rabfak (fakultet robotniczy) Ludowego Komisariatu Przemysłu Ciężkiego w Leningradzie, po czym podjął studia na Leningradzkim Uniwersytecie Państwowym. Po ataku Niemiec na ZSRR pracował przy budowie fortyfikacji pod Leningradem, a 28 sierpnia 1941 został powołany do Armii Czerwonej, we wrześniu 1941 skierowano go do batalionu obsługi lotniska pułku obrony przeciwlotniczej Sił Powietrznych Frontu Leningradzkiego (później 13 Armii Powietrznej), a od grudnia 1944 służył w obronie przeciwlotniczej Leningradu. Od 1944 należał do WKP(b). W 1945 został zdemobilizowany, w 1948 ukończył Leningradzki Uniwersytet Państwowy, później pracował w Leningradzkim Oddziale Instytutu Matematyki Akademii Nauk ZSRR, od 1950 pracował w Biurze Konstruktorskim-11 w mieście Arzamas-16 (obecnie Sarow) jako pracownik naukowy, kierownik grupy i szef działu. Pracował przy konstrukcji radzieckiej bomby wodorowej, opracowując nową metodę rozszczepiania jądra atomu – metodę faktoryzacji. Wykonywał też szereg innych prac wraz z m.in. Nikołajem Bogolubowem, Michaiłem Ławrientjewem i Andriejem Sacharowem. Od 1955 pracował w Instytucie Naukowo-Badawczym-58 w obwodzie moskiewskim. Od czerwca 1956 ponownie pracował w Leningradzie, gdzie był starszym pracownikiem naukowym i kierownikiem działu Instytutu Matematycznego Akademii Nauk ZSRR, jednocześnie od 1964 do 1986 był profesorem Moskiewskiego Instytutu Fizyczno-Technicznego. Zajmował się fizyką matematyczną i teorią funkcji. W 1960 uzyskał tytuł doktora nauk fizyczno-matematycznych, a w 1965 profesora. W 1968 został członkiem korespondentem, a w 1970 akademikiem Akademii Nauk ZSRR. Od 1988 do 1993 był dyrektorem Instytutu Matematycznego im. Stiekłowa Akademii Nauk ZSRR/RAN, w latach 1971–2002 członkiem Biura, a 1981–1987 zastępcą akademika-sekretarza Oddziału Matematycznego Akademii Nauk ZSRR. Napisał wiele prac naukowych. Był m.in. członkiem Moskiewskiego Towarzystwa Matematycznego i honorowym członkiem Czechosłowackiego Towarzystwa Matematyków i Fizyków (Praga), Międzynarodowego Towarzystwa Fizyki Matematycznej i Amerykańskiego Towarzystwa Matematycznego.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (7 stycznia 1983)
Order Lenina (dwukrotnie, 17 września 1975 i 7 stycznia 1983)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (dwukrotnie, 27 kwietnia 1967 i 25 stycznia 1973)
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy (11 marca 1985)
Nagroda Stalinowska (1953)
Nagroda Państwowa ZSRR (1987)
Nagroda Władz Federacji Rosyjskiej (2002)
Medal „Za obronę Leningradu” (1944)
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (1945)
Medal Żukowa (1995)

I inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Biogram na stronie warheroes.ru (ros.) [dostęp 2019-05-17]