Wełcza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wełcza
przysiółek wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Powiat

suski

Gmina

Zawoja

Część miejscowości

Zawoja

Strefa numeracyjna

33

Kod pocztowy

34-222[1]

Tablice rejestracyjne

KSU

SIMC

0078380

Położenie na mapie gminy Zawoja
Mapa konturowa gminy Zawoja, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Wełcza”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Wełcza”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Wełcza”
Położenie na mapie powiatu suskiego
Mapa konturowa powiatu suskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Wełcza”
Ziemia49°39′04″N 19°30′37″E/49,651111 19,510278

Wełczaprzysiółek wsi Zawoja w Polsce, położony w województwie małopolskim, w powiecie suskim, w gminie Zawoja[2][3], u podnóża Jałowca, w dolinie potoku Wełczówka, jeden z najstarszych przysiółków wsi.

Zawoja Wełcza – widok w kierunku Policy

Historia[edytuj | edytuj kod]

Nazwa etymologicznie pochodzi od występujących dawniej w masywie Babiej Góry wilków[4].

W latach 1975–1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa bielskiego.

Najważniejszym zabytkiem Wełczy jest kaplica pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli z początku XX wieku (zaprojektował ją pochodzący z Zawoi inżynier Stefan Ficek, obecnie nieużywana). Obok w 1998 roku wybudowano nowy kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Do innych ciekawych miejsc przysiółka należy skwerek edukacyjny – krąg ogniskowy ze szkółką leśną przy miejscowej leśniczówce.

W miejscowej szkole funkcjonuje całoroczne schronisko PTSM.

Szlaki turystyczne z Zawoi – Wełczy:

szlak turystyczny niebieski – na Jałowiec – 1:50 godz.
szlak turystyczny niebieski – na Przełęcz Klekociny
szlak turystyczny czarny – do Zawoi – Składów – 1:10 godz.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1598 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  2. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  3. GUS. Rejestr TERYT
  4. Urszula Janicka-Krzywda: Kultura ludowa Górali Babiogórskich. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Wierchy”, 2016, s. 12. ISBN 978-83-62473-68-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]