Przejdź do zawartości

Werchobuż

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Werchobuż
Верхобуж
Ilustracja
Cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej, wspólnie użytkowana przez prawosławnych i grekokatolików
Państwo

 Ukraina

Obwód

 lwowski

Rejon

złoczowski

Powierzchnia

1,207 km²

Populacja 
• liczba ludności
• gęstość


502
415,91 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3265

Kod pocztowy

80741

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Werchobuż”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Werchobuż”
Ziemia49°51′56″N 25°05′49″E/49,865556 25,096944

Werchobuż[1] (ukr. Верхобуж) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie złoczowskim, do 1945[2] w Polsce, w województwie tarnopolskim, w powiecie złoczowskim, w gminie Kołtów[3].

W Werchobużu znajduje się źródło Bugu[4][5].

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich Werchobuż to wieś w powiecie złoczowskim, położona 17 km na północny-wschód od sądu powiatowego w Złoczowie, 21 km na południowy-wschód od sądu powiatowego w Olesku i 11 km na wschód od urzędu pocztowego w Sassowie[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dnia 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych. T. 15: Województwo tarnopolskie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1923, s. 28.
  2. Ustawa z dnia 31 grudnia 1945 r. o ratyfikacji podpisanej w Moskwie dnia 16 sierpnia 1945 r. umowy między Rzecząpospolitą Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich o polsko-radzieckiej granicy państwowej (Dz.U. z 1946 r. nr 2, poz. 5).
  3. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 14 lipca 1934 r. o podziale powiatu złoczowskiego w województwie tarnopolskiem na gminy wiejskie (Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 572).
  4. Mieczysław Orłowicz: Ilustrowany przewodnik po Galicyi, Bukowinie, Spiszu, Orawie i Śląsku Cieszyńskim. Lwów: Karol Kwieciński, 1919, s. 99.
  5. Grzegorz Rąkowski: Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej. Cz. 3: Ziemia lwowska. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2007, s. 297. ISBN 978-83-89188-66-3.
  6. Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII. Warszawa: 1880–1902, s. 221.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIII, Warszawa, 1880–1902, s. 221.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]