Wiesław Blaschke

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiesław Blaschke
Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1941
Kraków

Data i miejsce śmierci

23 lutego 2021
Kraków

profesor nauk technicznych
Alma Mater

Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie

Doktorat

1972

Habilitacja

1983

Profesura

2 czerwca 2000

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Śląska

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Wiesława Blaschke na cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Wiesław Stanisław Blaschke (ur. 10 czerwca 1941 w Krakowie, zm. 23 lutego 2021 tamże[1]) – inżynier, nauczyciel akademicki, profesor doktor habilitowany.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1963 ukończył studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie ze specjalnością przeróbka mechaniczna. W 1972 uzyskał na tej uczelni stopień doktora, a w 1983 habilitację. W 2000 otrzymał tytuł naukowy profesora[2].

Pracował jako stażysta w kopalni „Ziemowit” w Lędzinach oraz „Wesoła” i „Dębieńsko” oraz w Jastrzębsko-Mikołowskim Zjednoczeniu Przemysłu Węglowego. W 1963 został asystentem w Katedrze Przeróbki Mechanicznej Kopalin AGH. W latach 1974–1976 pełni funkcję dyrektora do spraw nauki w Instytucie Przeróbki i Wykorzystania Surowców Mineralnych AGH. Pracował także w Polskiej Akademii Nauk.

Był wiceprezesem Węglozbytu (1995–1997) oraz doradcą prezesów PAWK-PARG (1997–2003). Następnie został profesorem nadzwyczajnym w Katedrze Przeróbki Kopalin i Utylizacji Odpadów Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Pełnił funkcję profesora, kierując także Zakładem Ekonomiki i Badań Rynku Paliwowo-Energetycznego w Instytucie Gospodarki Surowcami Mineralnymi i Energią PAN (w latach 1988–1993 był w nim zastępcą dyrektora do spraw nauki). W 2004 został doradcą Samoobrony RP ds. górnictwa[3].

Był członkiem Naczelnej Organizacji Technicznej, Polskiej Akademii Umiejętności, Krakowskiego Towarzystwa Technicznego, Polskiego Towarzystwa Przeróbki Kopalin, charytatywnej organizacji Lions Club Kraków Stare Miasto. W 2009 został prezesem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa[4].

Był autorem ponad 350 publikacji (w tym 40 referatów prezentowanych za granicą) i 120 opracowań naukowo-badawczych. Pełnił wiele funkcji w radach redakcyjnych czasopism: „Przegląd Górniczy”, „Gospodarka Surowcami Mineralnymi”, „Polityka Energetyczna”, „Technika Poszukiwań Geologicznych”, „Czasopismo Techniczne”, „Fizykochemiczne Problemy Mineralurgii”, „Biuletyn Górniczy GIPH”, „Inżynieria Mineralna”.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Został odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2003)[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nie żyje Wiesław Blaschke, niezwykle zasłużony Polak. pikio.pl, 2021-02-23.
  2. Nominacje profesorskie. prezydent.pl, 4 lipca 2000.
  3. Eksperci wychodzą z cienia. przeglad-tygodnik.pl, 27 kwietnia 2004.
  4. Wiesław Blaschke. ktokogo.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-19)]. ktokogo.pl
  5. M.P. z 2004 r. nr 10, poz. 152

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]